Meer relatiedrama dan stuk over klimaat

The Children, geschreven door Lucy Kirkwood (1984), werd aangekondigd als een actueel stuk over klimaatverandering. Actueel is het echter niet en over klimaatverandering wordt vrijwel geen woord gesproken. De voorstelling gaat veel meer om de driehoeksverhouding die de personages met elkaar hebben. Ook interessant, maar minder urgent.

Het toneelstuk verhaalt over het gepensioneerde echtpaar Robin (Stefan de Walle) en Hazel (Antoinette Jelgersma). Zij zijn kernfysici en waren gedwongen na een kernramp naar een woning net buiten het stralingsgebied te verhuizen. Ze leven daar mét, maar ook vaak lángs elkaar. Zo zegt Robin elke dag nog naar de koeien te gaan op hun oude boerderij in De Zone. Hazel is vooral bezig met gezond leven en jong blijven, onder meer door yoga en gezond eten. Als Rose (Sylvia Poorta), een oud-collega van hen en ex-minnares van Robin, binnen komt vallen met een voorstel dat veel van hen vraagt, moeten ze beiden beslissen wat ze met dit potentieel levensveranderende verzoek doen.

The children is vooral een relatiedrama dat weliswaar goed in elkaar zit, maar het gaat nauwelijks over de klimaatproblematiek. De voorstelling begint wat stroef met een lange dialoog tussen de ex-collega’s en ex-vriendinnen Rose en Hazel. De sfeer verandert ten goede als Robin binnenkomt. Meteen is er een andere dynamiek, die prettiger is om naar te kijken. Het hele verhaal speelt zich af in de minimalistisch, wat oubollig ingerichte huiskamer van Robin en Hazel. De nadruk in de regie van Regisseur Eric de Vroedt ligt op tekst en spel. Vooral Poorta speelt haar rol met verve; je zou haar erg onsympathiek kunnen vinden, maar ze weet Rose zo’n persoonlijkheid mee te geven dat je steeds meer begrip en medeleven voor haar hebt.

De geluidseffecten zijn spectaculair, net als de slotscène, die voor meerdere interpretaties vatbaar is. The children heeft niet de urgentie war ik op hoopte die de voorstelling naar een wat hoger niveau zou kunnen tillen.