Luchtige voorstelling over zelfmoord

Hij maakte de lijst voor zijn moeder, maar heeft er uiteindelijk zelf baat bij. Every brilliant thing is een wonder. Op luchtige manier praat acteur Bram Suijker een kleine anderhalf uur lang met publiek over suïcide en depressies. Het lijkt onvoorstelbaar dat je met een positief gevoel uit zo'n voorstelling komt. Maar het gebeurt.

Deze solo van Duncan Macmillan wordt beurtelings door Suijker en Tamar van den Dop gespeeld. Macmillan schreef ook People, places things waarmee Oostpool een aantal jaren geleden hoog scoorde. Ook Lungs dat Het Nationale Theater twee jaar geleden speelde als Adem, is van zijn hand. De 42-jarige Brits auteur schrijft over actuele kwesties. Zijn werk biedt vaak hoop.

Every brilliant thing gaat over een zevenjarig kind die een lijst maakt voor zijn moeder in het ziekenhuis. Ze heeft iets doms gedaan, vertelde vader. Hrt kind wil haar graag beter maken en legt een lijst aan met dingen die het leven de moeite waard maken. Sommige van die dingen staan op een genummerd kaartje die de acteur voor aanvang van de voorstelling uitdeelt. Als hij een nummer roept, leest de toeschouwer de tekst voor. Daar staan dingen op als: spaghetti met rode saus, stiekem in zee plassen, ijsjes, maar ook: iemand de trein net zien halen en dan oogcontact maken en samen een vreugdemoment delen.

Suijker betrekt zijn publiek ook bij zijn spel. Hij vraagt een man zijn vader te spelen, vraagt een vrouw zijn doodzieke hond, Johan Kluif, een spuitje te geven. Of zijn vriendin te spelen. De manier waarop Suijker dat doet is een wonder. Het lukt altijd en zorgt voor optimale betrokkenheid van het publiek bij zijn vertelling. Het stuk maakt duidelijk wat depressieve neigingen van een vader of moeder doet met een kind. Dat kind zoekt in dit geval ook vaak troost in muziek. Mooi is dat Suijker regelmatig platen opzet, variërend van oude jazz van Benny Goodman tot Daniel Johnston.

Het zevenjarige kind groeit op en blijft dingen aan zijn lijst toevoegen. Als hij uiteindelijk -als zijn moeder al lang is gaan hemelen en hij na vele jaren afscheid neemt van zijn geliefde- ontdekt hij zelf de waarde van de dingen die hij noteerde. We zijn dan inmiddels bijna vijf kwartier verder en de aandacht is geen seconde verslapt. Every briljant thing is een prachtige tekst die door de interactieve vorm en de enscenering - we zitten op de speelvloer- indringend aankomt op een prettige manier. Aan het eind zijn veel mensen ontroerd. Ik ook. Het leven is de moeite waard. Dat laat deze voorstellig heel erg mooi zien.