Langzame performance ontbeert creativiteit

De poster straalt spektakel en opzienbarende acrobatische stunts uit. Helaas heeft de voorstelling dat niet in zich.

Op de klanken van live gemaakte muziek, met onder meer een grote xylofoon en een elektrische gitaar, bewegen twee mannen en een vrouw zich over de vloer. We zien afwisselend verschillende grote opblaasbare, abstracte objecten, waar de spelers zich overheen en onderdoor bewegen. Volgens de flyer ‘zoeken zij de grenzen op van deze wapperende en met lucht volstromende objecten’, maar in werkelijkheid doen ze vrijwel niets anders dan handstands op elkaars handen, dan overstappen op de handen van de derde persoon, en wat radslagen en sprongen.

Dit doen ze ook nog eens het gehele ruime uur in tergend laag tempo waardoor het verschrikkelijk saai wordt om naar te kijken; er zit geen enkele versnelling in. Creativiteit en verrassing ontbreken. Daarbij hebben ze vanaf het begin dezelfde expres verwonderde uitdrukking op hun gezicht, wat na vijf minuten al begint te irriteren.

De soundscape verandert het gehele uur vrijwel niet, De muzikanren staat ook vrijwel de gehele tijd op ‘standje spanning opbouwen’, maar de climax blijft uit