Krachtige vertelkunst zonder gêne, mét humor

Bij binnenkomst moet het publiek een nummertje trekken uit een apparaat, dat wekt de verwachting dat het een interactieve voorstelling betreft. Dat is niet zo, maar dat mag de pret niet drukken. In een origineel decor van Calle de Hoog, dat doet denken aan een baarmoeder, vertelt Kistemaker ogenschijnlijk zonder gêne en mét veel humor over endometriose. Dat is een aandoening waar een op de tien vrouwen aan lijdt. In Frankrijk is het dan ook uitgeroepen tot volksziekte. Karlijn Kistemaker (38) maakte er een voorstelling over: Buikzwam.

De combinatie van sterke visuele elementen en haar krachtige vertelkunst zorgt ervoor dat je geboeid luistert naar haar aangrijpende verhaal. Bij endometriose is er sprake van weefsel dat lijkt op baarmoederslijmvlies dat ook buiten de baarmoeder voorkomt en daar problemen geeft. Vooral pijn, veel pijn. Veel vrouwen die het hebben kunnen rond hun menstruatie niet of amper functioneren.

Kistemaker speelt in deze solo verschillende personages: een dierenarts, een gynaecoloog, een antroposofisch hulpverlener. Een dierenarts? Ja, haar hond Frits heeft een prominente rol in de voorstelling. Ze spreekt liefdevol over het beest dat allerlei viezige kwalen heeft, zoals anaalklieren die nu en dan megastank veroorzaken. Ze houdt van Frits en hij mag nu en dan zelfs in haar bed slapen.

Buikzwam is beslist geen theatercollege over endometriose. Kistemaker maakt invoelbaar, voor zover mogelijk, welke impact deze ziekte kan hebben op vrouwen. Het krijgen van een kind kan bijvoorbeeld lastig zijn. Karlijn vertelt over haar eigen ervaring daarmee. Ze wist dat het moeilijk zou worden en mogelijk wilde zij mede daarom coûte que coûte zwanger worden. Wanneer ze haar partner ontmoet, die ze consequent de gele regenjas noemt omdat hij die droeg bij hun ontmoeting, is ze blij dat hij ook een kind wil. Wat volgt zijn hormooninjecties, terugplaatsingen, hard werken voor haar vriend in een “rukhok” en meer van dat soort narigheid. Wanneer het dan na twaalf weken toch misgaat en zij het vruchtje, dat ze Streepje hebben genoemd, naar het symbool op de positieve zwangerschapstest, is dat heel verdrietig en een ontroerend moment in de voorstelling.

Endometriose is geen sexy onderwerp. Toch is het nodig dat meer mensen ervan af weten, zodat er meer begrip ontstaat voor vrouwen die ermee te maken hebben. Deze voorstelling is een mooie aanzet daartoe.