DNA - Peter Pannekoek
Knap pleidooi voor verbeelding
Gezien op:
Te zien t/m:
In een gloedvol en knap programma neemt Peter Pannekoek het op voor vrouwen, de verbeelding, pedofielen en legt hij nog eens uit waarom hij geen vader zal worden.
Pannekoek toont lef door uitvoerig stil te staan bij pedofielen en daar ook begrip voor te vragen. Zorg dat je er vrienden mee wordt, dan beperk je hun mogelijkheden om de fout in te gaan, is een van zijn waardevolle opmerkingen. De ongelijkheid tussen vrouwen en mannen is ook een uitgebreid onderwerp in zijn vierde programma. Zo beweert hij dat problemen van mannen veel sneller opgelost zijn dan die van vrouwen. Waarom doet een mammografie zo’n pijn? Als mannen opgaan voor onderzoek naar prostaatkanker hoeft hun pik toch ook niet in een bankschroef? En welke man heeft wel eens oprecht belangstelling getoond voor het ongemak en de pijn van het ongesteld zijn van zijn vrouwelijke partner. De vraag stellen is hem beantwoorden. Wat heeft hij toch gelijk daarmee. Hoe treurig is dat?
DNA is een gewaagd programma dat ook sterk is opgebouwd. De grappen zijn vaak scherp en ook regelmatig grof maar Pannekoek doet niet aan goedkoop effectbejag. Alles staat in dienst van zijn verhaal. En dat gaat over wat hij zou kunnen nalaten. Met regelmaat weeft Pannekoek het belang van de verbeelding en de plek die theater daarbij inneemt door dat verhaal heen.
Hij is een soepel verteller. Vaak kijkt hij aan het eind van een zin een beetje half glimlachend de zaal in. Niet om daarmee een lach los te maken, maar het lijkt alsof hij er zelf lol heeft om wat hij net heeft beweerd. Dat zou irritant kunnen overkomen, maar bij Pannekoek is het innemend. Misschien komt dat ook omdat hij zo overduidelijk oprecht geëngageerd is wat hem veel sympathie oplevert. Zo kreeg hij in maart van dit jaar veel bijval toen hij zich druk maakte over de ruim elfhonderd uit huis geplaatste kinderen als gevolg van de toeslagenaffaire en dit staatsontvoeringen noemde.
Als een van de weinige cabaretiers werkt Pannekoek met grote decors. Ditmaal vroeg hij Marloes van der Hoek en Wikke van Houweling daarvoor. Zij ontwierpen grote grijze doeken in verschillende vormen die langzaam op en neer bewegen en zo de ruimte telkens -ook met licht- anders laten ogen. Best esthetisch, maar het voegt niet heel veel toe, behalve aan het eind. Van een totaal andere orde is het verrassende begin van het programma waarin ook een groot decorstuk de sfeer bepaalt. Maar dat moet je zelf zien.
Het is wel mooi dat Pannekoek zijn programma’s zo zorgvuldig aankleedt. Het onderstreept zijn tomeloze ambitie. Hij staat bekend als een harde werker die zijn vak als komiek uitermate serieus neemt. Elke avond evalueert hij eerst zelf zijn optreden voordat hij naar huis reist. Inmiddels behoort hij al enige tijd tot de beste cabaretiers van ons land. Met DNA bevestigt hij die status. Moeiteloos.