Interessant inkijkje in Beethovens leven

In zijn afscheidsbrief schreef Ludwig van Beethoven: “Hopelijk volgt er na mijn dood nog verzoening tussen mij en de wereld.” Hij werd vaak als nors en asociaal bestempeld, terwijl hij eigenlijk vooral vanwege (schaamte voor) zijn doofheid mensen meed en eenzaam was. In Het jaar 250 na Beethoven zetten Floris Kortie en Vera Kooper hem in een breder, menselijker perspectief.

In zijn afscheidsbrief schreef Ludwig van Beethoven: “Hopelijk volgt er na mijn dood nog verzoening tussen mij en de wereld.” Hij werd vaak als nors en asociaal bestempeld, terwijl hij eigenlijk vooral vanwege (schaamte voor) zijn doofheid mensen meed en eenzaam was. In Het jaar 250 na Beethoven zetten Floris Kortie en Vera Kooper hem in een breder, menselijker perspectief.

Kortie, als presentator bekend van Podium Witteman, en pianiste Kooper staan in een sober, maar passend decor: een piano, twee hanglampen met oubollige lampenkampen, een stoel en, hangend in de lucht, een papieren silhouet van het gezicht van Beethoven, inclusief stof als haren. De componist is zo de hele voorstelling ook aanwezig. Aan het begin van de voorstelling mogen mensen zelfs een plukje haar komen knippen, “net zoals het bij het afscheid van Beethoven daadwerkelijk ging”.

Kortie vertelt korte verhalen en anekdotes over Beethovens leven en zijn naasten, zoals zijn pleegzoon Karl en zijn grote liefde Josephine. Hij vertelt vlot en weet de aandacht goed vast te houden. De informatie is nergens droog en je steekt veel op over de levensloop én de achterliggende gedachten van de componist bijvoorbeeld door het tonen van Beethovens liefdesbrieven aan Josephine op een groot scherm. Zij waren elkaars grote liefde, maar door verschillende omstandigheden konden ze geen relatie hebben. Kooper speelt ondertussen een sonate van Beethoven, die de desbetreffende brief sferisch ondersteunt, waardoor de woorden nog meer impact krijgen. De pianiste speelt gedurende de hele voorstelling veel (delen) van zijn sonates en doet dat met een indrukwekkende intensiteit en kunde. De muziekstukken sluiten steeds goed aan op de vertelde verhalen en ook de wisselwerking en chemie tussen Kortie en Kooper is prettig om te ervaren.

Tussen de verhalen uit de tijd van Beethoven en zijn sonates door, zien we soms beeldfragmenten van hoe de muziek van Beethoven op belangrijke momenten in verleden en heden een rol speelt, zoals tijdens de Tweede Wereldoorlog. Zo zien we uitvoeringen, groots en klein, van Alle Menschen werden Brüder, onder meer in het Britse Lagerhuis, en een nieuwsfragment over de diefstal van een standbeeld van de componist. Vooral dat laatstgenoemde filmpje is best grappig, maar de, niet heel prominent aanwezige, hedendaagse toevoegingen ontberen context en voegen daarom niet veel toe aan het geheel.