Informatieve voorstelling ontbeert diepte

De vermeende lange arm van Turkije komt vaak in het leven van Sadettin Kirmiziyüz en andere Turken buiten Turkije voor.  Hij maakte er een openhartige voorstelling over, boeiend en informatief, maar Is this the Real Life ontbeert een diepere laag en gedegen onderbouwingen.

Samen met Kaspar Schellingerhout, met wie hij al jarenlang op het toneel staat en die in deze voorstelling wederom laat zien een muzikaal genie te zijn, is Kirmiziyüz van plan voor research naar Turkije af te reizen. Maar voordat ze kunnen gaan, neemt hij ons mee naar twee belangrijke momenten: de avond in 2017, wanneer de Nederlandse regering de Turkse minister voor Familiezaken het land uitzet, en hij overspoeld wordt met appjes met oproepen om naar Rotterdam te komen, waar zij op dat moment is. En de nacht van de mislukte machtsgreep in Turkije in 2016. Van die laatste gebeurtenis zien we nieuwsbeelden op een scherm en horen we uit de mond van Kirmiziyüz het verhaal van zijn neef, die daarbij aanwezig was. De voorstelling is tot nu toe voornamelijk informatief; wat best interessant is, maar geen nieuwe inzichten geeft.

Schellingerhout brengt wat luchtigheid en humor in de voorstelling door geregeld het lied Turkije, we komen eraan! in te zetten. Maar door corona gaat het reisplan niet door. In een discussie tussen de twee vrienden blijkt dat Kirmiziyüz dit eigenlijk wel fijn vindt, bang als hij is om op het vliegveld meegenomen te worden om te dienen in het leger. Op dat moment in de voorstelling toont hij mooi zijn struggle en voel je de terughoudendheid waardoor hij jarenlang niets met dit thema in de openbaarheid heeft gedaan. Toch is dit het enige moment in de voorstelling waarin we écht een kijkje in zijn gedachten en gevoelens krijgen en daardoor wat meer duiding van het thema krijgen.

De eindconclusie, na een mooie, maar wat losstaande monoloog waarin Kirmiziyüz zijn bezorgde moeder speelt, is interessant en verrassend, maar komt uit de lucht vallen. Jammer dat de gedachte overheerst dat de theatermaker zich tóch, tegen zijn wens in, het grootste deel van de voorstelling heeft verscholen.