Wie is er bang voor Virginia Woolf - Hummelinck Stuurman Theaterbureau
Hogeschool acteren in Virginia Woolf
Gezien op:
Te zien t/m:
Bestaat er een modern toneelstuk dat vaker in Nederland is opgevoerd dan de onverwoestbare klassieker van Albee? Waarschijnlijk niet. Wat zou regisseur Johan Doesburg daar mee doen en hoe verhouden Carine Crutzen als Martha en Warre Borgmans als George zich tot elkaar? Het antwoord kan maar tot één conclusie luiden. Deze ontluisterende, intrigerende enscenering staat bol van hogeschool acteren en biedt toch nog nieuw inzicht.
George en Martha komen dronken op. Ze dollen wat met elkaar en Martha vraagt George om een kus. Al snel is er het venijn. ‘Als je echt bestond, zou ik me van je laten scheiden’ zegt Martha, waarop George even later riposteert: ‘Als je een dier was, zou ik je laten inslapen.’
Virginia Woolf wordt vaak gezien als het ultieme stuk over de liefde. George en Martha konden geen kinderen krijgen en verzonnen hun zoon. George is een mislukte docent aan de universiteit waar Martha’s vader de scepter zwaait. Zij wil alles uit het leven halen terwijl George wars is van elke ambitie hetgeen door Martha continu wordt uitgeserveerd.
George en Martha spelen hun bekende sardonische spelletjes in het bijzijn van de jonge docent Nick en zijn vrouw Honey. ‘Gastheer vernederen’ gaat over in ‘gastvrouwtje dekken’ uiteindelijk gevolgd door ‘grijp de gasten’. Als George de zoon vermoord heeft, is Martha gesloopt en erkent dat George de spelletjes door heeft voordat zij de regels kon veranderen.
Johan Doesburg brengt de acteurs tot grote hoogten. Crutzen is onweerstaanbaar als woeste, geile en onstuimige sloerie. Borgmans is een zeer krachtige George. Hij jongleert meesterlijk met zijn zinnen die hij ook door een superieure timing veel diepgang geeft en heeft een groot arsenaal aan mimische kwaliteiten die hij ten volle benut. De jonkies worden ook erg goed gespeeld door Dragan Bakema en Yara Alink waarbij vooral Alink imponeert met haar intense naïviteit.
Als het ochtend wordt slepen George en Martha zich naar het echtelijke bed. Het is het moment waarop we meestal zien dat de twee toch niet zonder elkaar kunnen. Dat kleine beetje positiviteit is in deze nieuwe versie ver te zoeken. Waar haat en liefde elkaar dan raken, blijft hier slechts een peilloze diepe leegte voelbaar. Dat is huiveringwekkend en laat je als toeschouwer onthutst achter.
Foto: Ben van Duin