Jaren voor Vijftig Tinten Grijs, raakte de Franse schrijfster Benoîte Groult al een gevoelige snaar bij miljoenen vrouwen die haar boek Zout op mijn huid verslonden vanwege de dampende seksscènes.
Recensies
Ze komen in keurig pak het kale toneel op en gaan acapella een niemendallerig, doch buitengewoon grappig liedje zingen in een jazzy idioom vol theatraliteit, compleet met luchttrompet. Van der Laan en Woe zuigen direct je aandacht op. Hier staan sterke performers die van niets iets kunnen maken.
Meegaan met foute personages, het blijft een interessant fenomeen. In Hart zien we het relaas van Greetje die bij aanvang van de Tweede Wereldoorlog veertien jaar oud is. Ze gaat uit met een Duitse officier. Het zal haar hele leven bepalen. Hoe fout is Greetje eigenlijk? De voorstelling geeft er geen antwoord op, maar kweekt begrip voor verkeerde beslissingen.
Met Lang en gelukkig luidde het Ro Theater, dat een lange traditie heeft van fraaie familievoorstellingen, een nieuwe succesperiode in. Pieter Kramer regisseerde na deze enorme hit ook Snorro, Moord in de Kerststal en Woef Side Story. Met De zere neus van Bergerac flikt hij het kunstje weer.
'Maar nu ben ik groot en belangrijk en student.' Deze zin uit Voor de overlevenden nam Koen van Dijk als uitgangspunt voor zijn verhaal over Babbe en Berend in Onder de groene hemel, een musical gebaseerd op liedjes van Boudewijn de Groot en Lennaert Nijgh. Razend riskant natuurlijk om zoiets te doen.
Op toneel staat een open container met een bed en een emmer, in de kinderwagen ligt een baby te huilen. Whitney (Elise van’t Laar ) maakt zich op voor de spiegel, moeder (Sanneke Bos) drinkt, Kevin (Chiem Vreeken) ligt met een hand in z’n onderbroek op bed en Destiny (een geweldige rol van Lotte Driessen) voert een telefoongesprek met een vriendin.
Hij is na ruim veertig jaar gescheiden. Al vrij snel wijdt hij daar een paar woorden aan en zingt even later zonder begeleiding het eerste couplet uit Liefde van later, de prachtvertaling van Lennaert Nijghs Le Chanson des Vieux Amants van Brel. Het is een van de mooiste momenten uit de voorstelling die vooral innemend is.
Een test. Plotseling snort Titus Muizelaar zonder enige reden op een Segway diagonaal over het podium. Wie de humor hiervan inziet, zit goed bij Hoogwater voorheen laagwater.
Geen jaar dat conferenciers zoveel munitie gaf voor hun ‘oudejaars’ als 2014. Youp van ’t Hek opent zijn oudejaarsshow Wat is de vraag? met een prachtig lied over wat er allemaal is veranderd in de afgelopen maanden. Hij wordt stemmig begeleid op accordeon door Rens van der Zalm.
De voorstellingen van Guy Weizman en Roni Haver zijn altijd om naar uit te kijken. Vooral vanwege de fysieke ‘powerdans’ van het Joods-Arabische duo, vaak gecombineerd met heftige livemuziek en gepresenteerd als een gedanst popconcert.
Zeventig is hij nu. Kende vele pieken en ook enkele dalen. Hij is onverminderd actief, niet te beroerd om voor een klein publiek te spelen en nog steeds in zekere zin vernieuwend. Zo maakte hij vorig jaar een heus popalbum, Zonde. Zijn nieuwe theatershow gaat niet over Bram Vermeulen wat wel de bedoeling was. Maar Freek trok een ander plan. Vijf redenen om te gaan kijken.
Na tien minuten kijken vraag ik me af waar dit heen gaat. Ja, ja ja, jullie hebben hele mooie spulletjes begint uiterst merkwaardig met volstrekt zinloze handelingen. Om mij heen zitten kinderen van een jaar of tien oud, met ouders. Ik vraag me af wat zij er van vinden. Die kinderen dan. Die ouders ‘snappen’ het vast helemaal niet. De kinderen kijken geboeid.