Troost, een klein beetje troost, verpakt in een intelligent, amusant programma. Dat is wat Patrick Nederkoorn ons te bieden heeft in Hoogtij. Meer kan ook niet als je een voorstelling over het klimaat maakt. En eigenlijk is dat misschien best veel.
Recensies
“Het geluid van een ongeluk is doffer dan ik dacht.” We worden meteen het verhaal ingezogen. In 2019 werd de 19-jarige Harry Dunn in Engeland doodgereden door Anne Sacoolas, partner van een Amerikaanse diplomaat, die na het incident dankzij haar diplomatieke paspoort naar Amerika kon vluchten.
‘We gaan een ijsje eten’ zegt de vader tegen zijn zoon. Dat lijkt onschuldig, maar blijkt een daad van protest.
De zaal wordt donker en op een scherm verschijnt Frits Sissing, voor de aankondiging van de talentenjacht Op zoek naar René. In de overwegend hilarische, maar wat lange video komen vele collega’s, zoals Chantal Janzen en Stanley Burleson voorbij, die auditie voor de rol van René van Kooten willen doen.
Het begin is duister en onheilspellend: een lied over een vrouw die de enige overlevende op aarde is en langzaam óók verdrinkt in het overstromende water, als gevolg van de klimaatverandering. De toon is gezet, denk je. Maar cabaretier en wiskundige Jan Beuving slaat in Restante grotendeels een andere richting in: die van het geloof en ‘de waarheid’.
Een buurvrouw vangt een ruzie op tussen Pieter Jouke en zijn vrouw. Ze roept over de schutting: “Pieter Jouke, wat ben jij vrouwonvriendelijk”. Hij corrigeert haar, de door haar gehanteerde werkwoordvorm klopt niet. Het moet zijn: 'wat is je vrouw onvriendelijk.'
Verandert de blik op (dicht)kunst zodra je weet hebt van de achtergrond van de kunstenaar? Beoordeel, lees en bezie je, bijvoorbeeld, Achterbergs werk met een andere bril als je je realiseert dat hij iemand heeft omgebracht?
En alweer laat Wende het publiek happen naar adem. Haar zangkwaliteiten en haar inzet zijn overdonderend. Het publiek klapt de handen stuk.
De voorstelling is amper een kwartiertje bezig en het publiek is al volledig ingepakt, een vrolijke en verbazende ervaring. Na de pauze is er wel een dipje, maar deze enscenering van dit overbekende verhaal van Roald Dahl is toch vooral een heel groot feest.
Ter ere van het 135-jarig bestaan van Carré kreeg choreograaf Ed Wubbe, artistiek leider van het Scapino Ballet, de vraag een jubileumvoorstelling te ontwikkelen. Oscar is een hommage aan de oprichter van het theater én befaamd paardendresseur, Oscar Carré.
‘Wat praat u goed Nederlands’ zegt de vriendin van de kleinzoon tegen de vader. Dat is pijnlijk goed getroffen. Dat deze onschuldig bedoelde uitspraak anno nu racistisch gevonden wordt, geeft fraai de veranderende tijdgeest weer. Meer scherpe passages als deze zou de tekst van Het Indisch Interieur spannender maken.
“Excuses, excuses, excuses.” Op drie tv-schermen zien we een compilatie van een sorry-zeggende Mark Rutte. Ervóór staan vier acteurs op lage witte blokken, allemaal in hetzelfde nette pak oefenend op de perfecte nabootsing van Ruttes woorden en mimiek.
Pagina's
