De jonge theatermaker Eline Arbo debuteert bij Toneelschuur Producties met een eigen bewerking van Het lijden van de jonge Werther van Goethe. Dat ze mooi kan regisseren is direct duidelijk. Het spel van de jonge cast is een groot genot. Toch is de voorstelling niet in balans. Pas na ruim een half uur gaat het verhaal echt leven.
Recensies
Bij binnenkomst in Carré valt direct het grote lege decor op, een groot vierkant zwart gat. Maar de enscenering van The Curious Incident of the Dog in Night-time blijkt spectaculair vanwege de vele flitsende effecten, vooral door prachtige projecties. Soms gaan deze vergezeld van fysiek spel zoals in de schitterende treinscène.
Al jarenlang spant Rudolphi Producties, hofleverancier voor kleine zaal voorstellingen, zich in voor jong talent. Zij bedachten zes jaar geleden Het Debuut. De drie performances die daarvoor geselecteerd worden, mogen ruim twintig keer optreden in theaters in het hele land. De keuze van dit jaar pakt goed uit.
Het mooiste moment in Zeventien is wanneer Tuğçe Yavuz vertelt hoe ze zich wapent na weer een terroristische aanslag waar moslims bij zijn betrokken. Na het bloedbad in Manchester moet ze de volgende dag weer naar school. ‘Ik begin thuis al een muur te bouwen. En dan begin ik met mijn karwei om iedereen te begrijpen. Ik moet dat telkens weer doen.
In een lege ruimte lopen we tussen dertien levende standbeelden. We zien hun ogen of lippen trillen en het speeksel uit hun mond lopen. Na verloop van tien (?) minuten beginnen ze opeens allemaal te rennen, kriskras door het publiek. De spelers zoeken contact met toeschouwers wat tot zeer uiteenlopende en vaak hilarische reacties leidt. Een man wordt opgetild.
De leden van Wunderbaum lieten zich voor hun nieuwste voorstelling inspireren door het boek van de Amerikaanse schrijver David Foster Wallace, A Supposedly Fun Thing I’ll Never Do Again, dat over een cruise in de Caraïben gaat. Dat boek gaat vooral over verveelde toeristen en de nepwereld die zij voorgeschoteld krijgen.
Van Zeben speelt een journaliste die voor het radioprogramma Pia op Pad een reportage maakt over een eendje. Het beestje is wat onaangepast en weet niet goed of ze nu een eend of een mens is. Het zoekt haar weg naar een gelukkig bestaan. Dat leidt tot vele hilarische, vaak zeer beeldende scènes onder meer in een riool waarin eendje een rat ontmoet.
‘Je bent nooit vreemd gegaan omdat geen vrouw jou wilde hebben.’ Die sneer van Magda naar Oscar tekent de relatie tussen de echtelieden. Hij is een opportunistische sjacheraar, zij een passieve, zieke vrouw die uiteindelijk dood wil.
Het was aangenaam gisteren op de Parade in Den Haag waar goed weer en puike artiesten zorgden voor een uitgelaten sfeer in drie zeer uiteenlopende voorstellingen.
Het slot is verpletterend. Niet alleen is het arrangement van de a capella uitvoering van Ring of fire van Johnny Cash prachtig, het is ook vocaal een hoogstandje. Maar ook het duel op trapeze dat daaraan voorafgaat is schitterend.
Met Mare heeft het gezelschap in Almere na Drift uit 1996 weer een watervoorstelling gemaakt. Een enorm bassin met een miljoen liter water is het speelvlak. Vanachter een grote achterwand komt er van alles op en gaat er van alles af. Het gaat niet goed met de wereld, zoveel is wel duidelijk.
De muzikale opening is zwak, maar meteen daarna weet je niet wat je ziet. Het slangenmens voor op het toneel is in zulke onmogelijk posities te zien dat je je ogen amper gelooft. En dat hoge niveau weet Limbo daarna voortdurend vast te houden.