2023 is het herdenkingsjaar van 150 jaar ‘beëindiging’ van de slavernij. Witte mensen leren de laatste jaren steeds meer over het doorwerken van het slavernijverleden, kolonialisme en institutioneel racisme.
Recensies
Het Nationale Ballet vond het weer eens tijd voor een ware klassieker: Giselle, een 182 jaar oude choreografie van Marius Pepita, naar Jean Coralli en Jules Perrot.
Zijn voorstelling barst van het enthousiasme; de liefde voor poëzie spat er van af. Alle dichters hebben gouden helikopters van dichter/schrijver Joost Oomen is daardoor sympathiek, maar ontbeert helaas een goede inhoud met een duidelijke opbouw.
De film is legendarisch en wat krijg je dan? Een musical. Maar dat een theatervoorstelling zo nauwgezet de film kopieert, is toch wel vrij armoedig. Regisseur Carline Brouwer had waarschijnlijk weinig mogelijkheden een eigen stempel op de musical te drukken.
Een van de meest originele theaterkunstenaars die ons land rijk is, heeft weer eens een solo gemaakt. En wat voor een. In No Ponies is Alex Klaasen zeer openhartig en gaat het vooral over hoe vaak hij bang is. Tot paniekaanvallen aan toe. Maar Klaasen weet op fascinerende wijze van een zwak punt een sterk punt te maken.
Het begin is adembenemend. Vijf dansers en vier musici staan in donkere stilte stil op de vierkante dansvloer. Bewegingsloos. Of nee, toch niet. Heel langzaam beginnen de bestaande lijven toch voorzichtig heen en weer te wiegen.
Scherp, verwarrend en boeiend tot het einde. Disgraced van Saman Amini en Eric de Vroedt is een uiterst betekenisvolle toneelavond vooral dankzij de ingenieuze tekst uit 2012 van de Pakistaanse New Yorker Ayad Akhtar. Met veel vernuft is het script door beide makers en dramaturg Karim Ameur bewerkt naar de Nederlandse situatie.
Soms zit even alles mee in het theater. Dan winnen mijn twee favoriete acteurs grote toneelprijzen – Eelco Smits voor zijn fenomenale hoofdrol in het indrukwekkende Geschiedenis van Geweld en Rick Paul van Mulligen voor zijn belangrijke aandeel in het spraakmakende Queer Planet – en mag ik ook nog naar Het Nationale Ballet.
Een klassiek verhaal moderniseren kan toneelreus Theu Boermans als geen ander en dat hij met muziek goed uit de voeten kan, bewees hij in Soldaat van Oranje en in Amadeus.
Als zoon van ouders van Jehova’s getuige had Justin Samgar een moeilijke jeugd. Hij ontvluchtte zijn ouderlijk huis toen hij zestien jaar oud was. Als veertiger lijkt hij bijna zijn rust gevonden te hebben.
Uiteindelijk valt Jevgeni Onegin toch voor Tatjana. Die heeft dan wel na een vlammende liefdesbrief aan hem vier jaar moeten wachten en smachten, want hij wijst haar aanvankelijk af.