Guy Clemens magistraal als Mark Rutte

In het Torentje zit Rutte en speelt piano. Even later oefent hij in aanwezigheid van zijn voorlichter een toespraak die hij zal uitspreken als reactie op de protesten tegen de cultuurbezuinigingen. Daarin ontpopt de premier zich als kunstliefhebber en fileert hij op hilarische wijze de Nederlandse bekrompenheid. Hij zal zich nooit vertonen in een theater, want dat kost hem drie zetels.

Wij Nederlanders zijn er alleen maar voor twee dingen: nut en handel, zo debiteert Rutte. Met aansprekende voorbeelden uit theater en literatuur illustreert hij het beperkte idioom van de Nederlandse kunst. Dat bestaat volgens hem louter uit realisme, want fantasie, nee daar houden we niet van in dit land. De spitsvondige tekst wordt op briljante wijze vertolkt door Guy Clemens. In een eerdere scène speelde hij dirigent Maris Janssons maar ook diens vrouw in een gesprek met de vrouw/manager van Armin van Buuren over de voorbereidingen van Kroningsdag.

Schakelen

Clemens schakelt razendsnel. Het gemak waarmee hij mimiek en stemgebruik aanpast is ongelooflijk. Zelfs als hij slechts eventjes door zijn haren strijkt, is dat onmiskenbaar komisch. Nathan Vecht schreef drie sterke dialogen. De eerste is die waarin Wim Pijbes, directeur van het Rijksmuseum overlegt met de voorzitter van de fietsersbond over de betegeling van het fietstunneltje onder het Rijksmuseum. In alle gesprekken gaat het om kunst versus ondernemen maar vooral over toewijding.

Dialogen

De drie dialogen zijn voorbeeldig geregisseerd door Lineke Rijxman die zich daarbij vooral concentreerde op spel en tekstbehandeling. Sieger Sloot is een arrogante Pijbes met een vileine Hannah van Lunteren als tegenspeler. Ook hun gesprek is smullen, het is het eerste van de drie en geldt als hors d’ oeuvre. De toespraak van Rutte is onmiskenbaar het hoofdgerecht. Kunsthart is vooral de voorstelling van Guy Clemens. Met zijn superieure techniek nestelt hij zich in de eredivisie van acterend Nederland nabij Gijs Scholten van Aschat en Pierre Bokma. Maar ook Mugmetdegoudentand verdient een pluim, want het bewijst zich met deze even amusante als intelligente productie opnieuw als ideale chroniqueur van onze tijdgeest. Dat ze dit al dertig jaar met een constante kwaliteit volhouden is onvoorstelbaar knap.

Kunsthart van Mugmetdegoudentand, gezien op 11-3-2015 in de Toneelschuur. In de theaters t/m 29 mei.

Foto: Sanne Peper