Gestileerd realisme

Alweer een boekbewerking van Édouard Louis, ditmaal in regie van de jonge Abdel Daoudi. Hoofdrolspeler Eelco Smits imponeert met een afwisseling van ingeleefd en geserreerd spel.

Smits speelt Louis en wordt verkracht en bijna vermoord en verhaalt daarover vanuit verschillende perspectieven. De manier waarop hij dat doet, is adembenemend. Zijn verkrachter, ook sterk geacteerd door Sia Cyrroes, is een ‘Noord-Afrikaan uit Kabylië’. De jongen krijgt spijt van zijn daden en na de gruwelijkheden kust hij hem. Hij is verward, verliefd en agressief tegelijk.

Louis herbeleeft zijn verhaal telkens opnieuw, eerst bij de anagifte en later als hij het voorval vertelt aan zijn zus, gespeeld door Lotte Dunselman. De begrippen dader en slachtoffer krijgen verschillende dimensies. Had Louis wel die jongen mee naar huis moeten nemen? Is de dader een crimineel of een wanhopige kansloze Algerijn? 

De hoofdpersoon reflecteert met veel empathie. Dat begint als hij op het politiebureau moet omschrijven wat er gebeurde. Hij stamelt en probeert en begint zijn zinnen diverse keren opnieuw, maar hij komt er niet uit. Aandoenlijk is ook de passage waarin hij vertelt dat hij tot vervelens toe is aangespoord om aangifte te doen.

Édouard Louis is sinds Weg met Edddy Belleguele  de hitvoorstelling van Eline Arbo bij Toneelschuur producties uit begin 2020,, een bekende naam geworden in theaterland. Regisseur Abdel Daoudi maakt van Geschiedenis van geweld ook een zeer gelaagde voorstelling, sterk gestileerd, maar ook realistisch met een schitterend uitklapdecor van Marloes van der Hoek en Wikke van Houwelingen. Op briljant eenvoudige wijze en in een zeer esthetisch spel van licht en schaduw krijgen de verschillende perpsectieven zo een extra dimensie.