Fraaie symbiose van klank, licht en beweging

In 2017 begon de in Den Haag gevestigde dansgroep Meyer-Chaffaud haar vierdelige serie SOUL. De twee choreografen, Isabelle Chaffaud en Jerôme Meyer, maakten in het verleden allebei furore bij Nederlands Dans Theater.  Met de serie wilde het tweetal een poging wagen de afstand tussen danser en publiek verkleinen en zelfs doorbreken.
Dat mondde de voorbije jaren uit in het concept om het publiek steevast een eigen fysieke rol te laten innemen in hun voorstellingen, van enthousiaste mededanser tot ‘co-creator’. In slotdeel vier van de reeks zou het publiek wederom centraal staan. 

En toen kwam corona.

Dat heeft voor het slotdeel van de reeks, Celebrate, de nodige sporen nagelaten. Zo is de groep dansers waarmee Meyer-Chaffaud de voorbije jaren werkte, op eentje na, niet meer beschikbaar gebleken. Desondanks is het gelukt om aan de nieuwe ploeg dansers het kenmerkende M-C bewegingsidioom erin te slijpen. Maar de grootste aderlating die corona op zijn geweten heeft is toch dat publieksparticipatie volledig uit den boze is. Zeer te betreuren, want juist in het tot stand brengen van fysiek contact tussen dansers en publiek is in de vorige producties veel bereikt.

In plaats van dat alles zijn we in SOUL#4: Celebrate getuige van een choreografie die in het begin wat aan richting mist, maar zich gaandeweg ontspint tot een boeiend spel van aantrekken en afstoten tussen de zeven dansers. Dat mondt uit in een zoektocht en uitroep naar vrijheid, gekooid als ook dansers zich in dit tijdsgewricht voelen. Dat gebeurt op elektronische muziekklanken van componist Xavier van Wersch. Hij stuurt en stuwt als het ware de dansers, door live de muziek vanaf zijn mengpaneel te beïnvloeden. Omdat hij ook voor het fraaie lichtontwerp tekent, kan een symbiose van klank, licht en beweging ontstaan, in wisselwerking met de dansers. Met Celebrate voegt Meyer-Chaffaud daarmee een nieuw werk toe aan de kralenketting van SOUL. De dansgroep bewijst dat het ook zonder het publiek letterlijk aan de hand te nemen, laat zien dat het tot veel in staat is. Het wachten is nu op een moment dat de vier delen kunnen worden samengebracht in een avondvullende setting. Maar eerst is het zaak dat Meyer-Chaffaud überhaupt de toekomst in kan, want de groep is in Den Haag vooralsnog buiten de geldbuidel van het Kunstenplan gevallen.