Fraaie productie hapert door moeizame tekst

Zummerbühne bouwt in de provincie Groningen aan een mooie traditie met grootschalige locatievoorstellingen met nieuw geschreven verhalen over de regio. Wat begon met een geslaagd Hollands Hoop, kreeg een vervolg met het wisselend ontvangen Ripperda. De grote vloed is de derde productie. Het geheel oogt schitterend, maar de tekst is moeizaam.

Tjeerd Bisschoff, huisschrijver van Toneelgroep Jan Vos dat imponeerde met Gas uit 2018 dat vooral in Groningen een doorslaand succes kende. De grote vloed vertelt het verhaal van ondergelopen dorpen in de zestiende eeuw. Dat krijgt vorm in een verhaal van een jonge non die in een visioen de naderende ramp heeft voorzien. Zij komt in opstand. Haar vader is de drost die de orde moet handhoven. De despoot vervolgt haar voor hekserij waarna de brandstapel dreigt.

De voorstelling heeft een schitterend speelvlak in een grote weide in Oosterwijtwerd, vlakbij Delfzijl. Centraal daarin staat een klein kerkje waarop schitterende projecties te zien zijn. Links in het prachtige decor van Guus Geffen zetelt een flink orkest onder leiding van Reinout Douma die ook de muziek schreef. Er is een groot koor en er zijn veel figuranten. In totaal zijn er wel zestig mensen te zien. Productioneel zit deze voorstelling uiterst fraai in elkaar.

In regie van Liesbeth Coltof zien we fraaie massascènes en goed spel van met name Debbie Korper, Tjebbbo Gerritsma, Margje Wittermans, Gustav Borreman en Fabian Jansen. Het verhaal hapert af en toe en wil vooral niet vlotten omdat het regelmatig wordt onderbroken door muziek en kermis. Zo gaat deze sympathieke voorstelling met veel fraaie elementen bijna kopje onder. Het oneindige mooie toneelbeeld en de energieke spelers vergoeden veel.