Fraaie montage zonder stellingname

Het slot imponeert het meest. De vrouwen staan op het voortoneel en zingen strijdlustig de sterren van de hemel. De energie-explosie knettert de zaal in.

Negen zwarte vrouwen spelen in een voorstelling van een groot Nederlands toneelgezelschap. Dat is nogal bijzonder hetgeen je zowel negatief als positief kunt uitleggen, maar het initiatief van Dear Winnie verdient alle lof. Winnie Mandela als onderwerp is bepaald relevanter dan de zoveelste boek- of filmbewerking. Daarbij komt dat artistiek leider Guy Weizman van het Noord Nederlands Toneel al enige tijd zorgt voor de broodnodige vernieuwing in de grote zaal. Dat lukt met Dear Winnie opnieuw.

Dear Winnie is een collagevoorstelling die soms gaat over Winnie -en dan maar weinig over haar omstreden acties en haar beroemde echtgenoot- maar evengoed over de persoonlijke verhalen van de actrices. Regisseur Junior Mthombeni is de zoon van een ANC-activist en selecteerde negen zwarte vrouwen, met een achtergrond uit Zuid-Afrika, maar ook uit Suriname, Zimbabwe, Congo, Rwanda en Ghana. Tegen het einde overheerst het gevoel dat Dear Winnie een ode aan een held is, maar door de inhoudelijk nogal wisselende scènes en door de controverses die aan Winnie Mandela kleven wringt dat nogal. Wat Mthombeni ons wil vertellen, is helaas niet zo helder.

De vorm is fraai en levert een bonte afwisseling op van gesproken tekst, dans en swingende muziek die stilistisch op aangename wijze alle kanten uit waaiert. Componist Cesar Janssens laat die op veelal zelfgemaakte instrumenten tot leven komen wat soms ook buitengewoon fraai oogt, zoals het schoepenrad op het achtertoneel en de blaaspijpen die met hun lage geluid doen denken aan een didgeridoo. 

Het toneelbeeld is ook prachtig door de imposante zijwand vol kleurig kledingstukken die halverwege de voorstelling het podium opwaaien. Waarschijnlijk als symbool voor de vele doden die de apartheid tot gevolg heeft gehad?

Dear Winnie is geen musical en ook geen toneel, maar een zeer originele, grens overstijgende montage waarin de vrouwen regelmatig kunnen schitteren. Dat maakt de voorstelling ondanks het gebrek aan heldere stellingname toch de moeite waard.