Fijne grappen, onhelder script

Na tien jaar zijn De Verleiders terug met een voorstelling over geld. De eerste Door de bank genomen werd historisch theater. In een smakelijke standup-achtige show was de boodschap onontkoombaar. De overheid moet het geldstelsel controleren, de rol van banken is veel te groot. De oproep aan burgers destijds was: ‘Lees er over, denk er over en praat er over.’ Het leidde tot kamervragen en een heus rapport van de Wetenschappelijke Raad voor het Regeringsbeleid. 

Opperverleider George van Houts geeft ons er van langs in een grappige overhoring over de functie van geld waarbij de zaal niet slecht presteerde. Daarna volgt een voorstelling volgens beproefd Verleiders-recept. Veel kennisoverdracht, leuke grappen en sketches, vooral met onbetrouwbare bankdirecteuren.

Van Houts wilde ooit een Verleiders-voorstelling maken over complotten. Daar hadden de anderen geen zin in en toen deed Van Houts het maar solo. Hij steekt er nu vrolijk de draak mee wat erg komisch is. Tegelijk is Van Houts natuurlijk wel de Grote Aanjager als het over de rol van banken gaat en de invloed van de overheid op ons geldstelsel en dat blijft fascinerend. Dit keer gaat het over de digitale euro die al jarenlang in de maak is. Of dit nu wel of niet een goede zaak is valt op deze avond echter moeilijk te achterhalen.

In de sketches zijn de scènes tussen een idealistische jonge vrouw (Linde van den Heuvel) en haar opa (Pierre Bokma) het meest geslaagd. Dat de overheid in de persoon van Charlie (Victor Löw) de kleindochter een miljoen wil geven als opa zijn leven opgeeft is compleet over de top en leidt tot een scène die doet denken aan de ontknoping van Hamlet. De onderonsjes van bankdirecteuren zijn gevat en grappig maar de vondst van de terugkeer van Jezus komt niet helemaal uit de verf. Het geldcollege van Van Houts is te complex voor de modale krantenlezer. De merites van deze voorstelling zijn toch vooral de fijne grappen verpakt in die nog steeds zeer originele hybride vorm van cabaret en toneel die zeer aantrekkelijk blijft.

De regie van Leopold Witte en het acteren zijn dik in orde. De nieuwelingen Adam Kissequel en Linde van den Heuvel doen het uitstekend. Pierre Bokma is op eenzame hoogte. Wat hij ook doet, je blijft je verbazen over hoe raak zijn spel is. Zonde dat het script helderheid ontbeert. Opletten luidt ditmaal de oproep aan bezoekers. Dat voelt schraal. De ijverige activist Van Houts is zijn sympathieke doel voorbij geschoten.