Crash Park: La vie d’une île - Philippe Quesne
Feestvieren na de ramp
Gezien op:
Een vliegtuig stort neer, de overlevenden maken van hun toch naar een idyllisch eiland een avontuur en vieren daar vervolgens een feestje dat slechts even verstoord lijkt te worden door een zeemonster. Dat alles zonder echte tekst, maar louter beeldend getoond, met vrolijke muziek en een vermakelijke persiflage op een dansles waarbij de zich als kinderen vrolijk dansende acteurs vanaf de rots opeens oefeningen moeten doen.
Een kort door de bocht samenvatting van Crash Park, bij de Nederlandse première getrakteerd op boegeroep en bezoekers die voortijdig de zaal verlieten en klaagden ‘dit lijkt wel jeugdtheater’. Die observatie triggerde me, want wat is er in vredesnaam mis met jeugdtheater? De speelsheid, verwondering en moeiteloos schakelen tussen absurde en onsamenhangende scènes is precies een van de sterke punten daarvan, maar volwassen kijkers lijken onbevangenheid kwijt te zijn geraakt en reageren misnoegd op wat ze niet direct met het verstand kunnen plaatsen.
Het Holland Festival programmeert geen jeugdtheater, maar andere internationale prestigieuze festivals hebben niet voor niets Het verhaal van het verhaal van Artemis, waarbij ook met name volwassenen mopperend de zaal verlieten, prominent in het programma opgenomen. Crash Park heeft met die voorstelling gemeen dat ogenschijnlijk uit het niets een voorstelling wordt gecreëerd.
Met kinderlijke naïviteit wordt gereageerd op een onbekende plek, een eiland, het theater.
De naïviteit van Crash Park wordt nog eens versterkt doordat Quesne bewust kiest voor niet professionele spelers. In de kern toont deze voorstelling de basale overlevingsstrategie er altijd het beste van te willen maken, zelfs al heeft de net geopende bar alleen maar op kokosmelk gebaseerde cocktails.
Elk conflict wordt daarbij vermeden, waardoor Crash Park te veel aan de oppervlakte blijft en de diepgang van het beste jeugdtheater ontbeert. Van het idyllische eiland zelf is na honderd minuten nog maar weinig over, dat is volkomen opgeslokt door hedonistische verlangens van de nieuwe bewoners.