In Dagen van rijst verhaalt De la Parra over de Chinese achtergrond van haar grootouders Foto: Bart Grietens
3

Dagen van rijst - Bodil de la Parra / Via Rudolphi Producties

Emotioneel geladen familiegeschiedenis

Gezien op: 

4 december 2021, Meervaart, Amsterdam

Te zien t/m: 

27 februari 2022

'God, help mij normaal te zijn.’ Dat bidt Bodil de la Parra als tienjarig meisje als ze in de gaten krijgt dat haar omgeving haar ervaart als anders dan anders. Het is een aangrijpend moment in de nieuwe solo van De la Parra, opnieuw een voorstelling over haar niet alledaagse afkomst.

De la Parra heeft een Indische moeder en een Surinaamse vader die bekend werd als filmregisseur van onder meer Blue movie. Zij maakte jaren geleden met anderen de voorstellingen Ouwe pinda’s en Gouwe pinda’s over haar Indische achtergrond. In Het verbrande huis uit 2018 verhaalt ze over haar Surinaamse familie die afstamt van Sefardische joden en tot haar verbijstering vele slaven in dienst had. Haar moeder heeft behalve Indische roots, ook Chinees bloed en in Dagen van rijst, verkent ze dat deel van haar afkomst. Haar voorouders van moeders kant zijn in de negentiende eeuw van China verhuisd naar Nederlands-Indië. Opa en oma wonen in dezelfde flat in Osdorp waar De la Parra haar jeugd doorbrengt. Ze vertelt hierover onder meer aan de hand van haar dagboek.

Dat Bodil ‘niet normaal is’ blijkt uit reacties van omwonenden die elkaar vertelden dat het in huize De la Parra ‘niet pluis was’ maar ook van een onderwijzer die doodleuk verkondigt dat haar vader een beroep heeft dat geen enkel nut heeft. Haar ouders zijn blijmoedige mensen die destijds met feestjes in huis het leven uitbundig vierden. In Dagen van rijst verhaalt ze over de Chinese achtergrond van haar grootouders en hoe die werden gediscrimineerd in Nederlands-Indië, reden voor hen om uiteindelijk naar Nederland te verkassen. Wat De la Parra vooral meekreeg van haar grootouders gaat merendeels over wat ze niet moet doen. Geen vragen stellen. Geen emoties tonen. Geen mening geven. ‘Pas je aan’ is het devies.

Dagen van rijst is aantrekkelijk vormgegeven met een veranda vol kastjes. Mooi is het moment waarop ze enkele laden uit een kast trekt en op de onderkant daarvan oude foto’s toont. Indringend is de scene waarin de jonge Bodil op hardhandige wijze gaatjes in haar oren krijgt om mooie oorbellen te kunnen dragen. Dat De la Parra een uitstekend verteller is, weten we inmiddels, vooral van haar solo Het verbrande huis die veel indruk maakte door de fascinerende geschiedenis en het soms ingetogen spel. Dagen van rijst is wat minder ingetogen, maar dat verandert tegen het einde. De la Parra heeft eigenlijk de hele voorstelling lang tegen haar overleden broer gepraat. Pas aan het slot vertelt ze dat hij zelfmoord pleegde. Dat geeft de voorstelling met terugwerkende kracht een sterk emotionele lading mee.

 

 

Meer weten

Genre: