Egodocument vol herkenning

Na de lockdown voelde ze zich erg teruggeworpen op zichzelf wat versterkt werd door een kort daarvoor beëindigde relatie. Theatermaker Nhung Dam besloot te gaan wandelen, telkens startend vanuit haar huis in de Indische buurt in Amsterdam.

Nadat ze een paar dagen rondom Amsterdam gelopen had, bedacht ze opeens dat, alle kilometers opgeteld, ze al in Duitsland was geweest. Het stimuleert haar om nog meer te gaan lopen, want ze merkt dat het haar goed doet. Al wandelend en observerend neemt Dam ons mee op reis door haar gedachtewereld.

Al snel blijkt dat haar verloren gegane geliefde met wie ze zou gaan trouwen, een flinke rol opeist in de vertelling. We horen hem regelmatig commentaar op haar geven. Vaak is dat nogal bot wat uiteindelijk culmineert in een afscheidsbrief die ze van hem krijgt als de twee samen in Rome zijn, waarna hij niets meer van haar hoort. Het is een dominant thema in de voorstelling, maar uiteindelijk gaat het ook veel over Dam zelf en hoe zij zich verhoudt tot haar omgeving, vrienden en familie.

Mooi is dat Dam na een hilarische openingstekst over meditatie begint te vertellen over wat ze allemaal meezeult in haar rugzak om uiteindelijk te concluderen dat je sommige dingen zoals angst, onzekerheid en verdriet toch altijd met je mee blijft dragen. De tekst schreef ze samen met Koos Terpstra die ook regisseerde. Vergeleken met Ha Ha Happiness uit 2017 is deze voorstelling een grote sprong voorwaarts. De tekst is origineel, sterk opgebouwd en vaak grappig. Bovendien Dam is een sterkere actrice geworden. 3 miljoen voetstappen naar Sicilië is een egodocument maar biedt voldoende herkenning om ook universeel te zijn. Ook dat maakt de voorstelling sterk.