Dragan Bakema uitmuntend als drie-sterren-chef

De deuren van de zaal gaan open en meteen merk je: je loopt geen theaterzaal in, maar het domein van chef-kok Jonathan Kelvin. Overal in de cirkelvormige ruimte staan draaibare kuipstoeltjes, de muren bestaan uit enorme schermen die de hele zaal omringen, en in het midden, op een soort verhogende catwalk, staat een keukeneiland waar de stoom al vanaf komt. De driesterrenchef – een uitmuntende Dragan Bakema - loopt tussen de gasten door, begroet mensen, vraagt hoe het eerste geserveerde culinaire hoogstandje smaakt en heet iedereen zo welkom in zijn keuken.

Taste draait om de briljante kok Jonathan die van de een op de andere dag zijn smaak verliest. Scriptschrijver Michiel Stroink bedacht dit verhaal al een aantal jaar geleden en benaderde regisseur Ola Mafaalani. Jacob Jan Boerma is verantwoordelijk voor de culinaire invulling. Er is veel tijd en aandacht in deze productie gestoken; alle elementen zijn van hoog niveau.

Chef-kok Jonathan kookt live op het podium en vertelt begeesterd over zijn afgelegde carrièrepad en zijn passie voor koken en voedsel. Wanneer hij verhaalt over zijn signature dish, een gerecht met aardappel dat hij Sophie heeft genoemd, voel je door het intense spel van Bakema de liefde die hij voor het gerecht heeft en ruik je daadwerkelijk de aardappelen. De hele voorstelling is een ware beleving die inspeelt op al je zintuigen. Geur dus, maar ook smaak – de vijf kleine hapjes die je gedurende de twee uur krijgt zijn overheerlijk -, geluid en beeld.

Componist Joep Beving maakt prachtige muziek die live worden uitgevoerd door een celliste, violiste en pianist. De uitwerking is betoverend. Overal om je heen zijn overweldigende visuele projecties op de grote schermen te zien. Zo daal je op het moment dat Jonathan zijn smaak kwijtraakt, en daardoor zijn wereld ineen ziet storten, visueel af naar zijn innerlijke onderwereld. De diepe pijn en wanhoop worden voelbaar. Bakema speelt op de toppen van zijn kunnen en weet knap de aandacht twee uur lang vast te houden.

Het enige minpunt is dat de bites die na Sophie komen, niet gepaard gaan met een verhaal als deze signature dish. Hierdoor wordt er ook minder tijd voor uitgetrokken. Door het serveren van deze hapjes word je uit het moment gehaald en raak je af en toe de draad van het verhaal kwijt, die vooral aan het einde van de voorstelling lastig weer op te pakken is. Maar dat is een kleine kanttekening bij een verdere overweldigende, unieke theaterervaring.