Doldriest en kolderiek universum in nieuwe Wim T Schippers
Een test. Plotseling snort Titus Muizelaar zonder enige reden op een Segway diagonaal over het podium. Wie de humor hiervan inziet, zit goed bij Hoogwater voorheen laagwater.
Onder de nieuwe muziektheaterproductie staan de handtekeningen van onder meer de Veenfabriek en Adelheid/Female Economy, maar toch vooral die van Wim T. Schippers. Laatstgenoemde is deze keer niet alleen tekstschrijver – zoals in zijn succesvolle Wuivend graan – maar speelt er zelf in mee. Een belangrijke bonus.
Officieel zou Hoogwater voorheen laagwater moeten gaan over de strijd tussen mens en natuur. En ja, daar spitsen de hoogoplopende discussies op het toneel zich ook geregeld op toe. Maar Schippers plaatst dit alles weer in zo’n absurd, doldriest en kolderiek universum dat de vorm danig over de inhoud heerst. Neem de onverstoorbaarheid waarmee ambulancepersoneel, landmeters en milieuambtenaren zich hier van hun taak kwijten, terwijl de wereld om hen heen ontploft. Hilarisch.
Schippers’ werk is talig. Muizelaar slaat zich daar opnieuw geweldig doorheen door het absurdisme bloedserieus te brengen. Hij is de ideale Schippers-acteur. Naast de schrijver zelf die in zijn eigen stuk onder meer als pianist, dirigent en virtuoos flierefluiter losgaat. Wat er allemaal in twee uur om hen heen gebeurt, valt niet in kort bestek te beschrijven. Ook de afloop is hoogst Schipperiaans. Je kijkt bij Hoogwater voorheen laagwater voortdurend je ogen uit.
Tekst: Martin Hendriksma, foto: Bowie Verschuren, gezien 3-1-15 in de Toneelshuur in Haarlem, tournee t/m 27-3