De toekomst van musical

Ik heb gisteravond de toekomst van de musical gezien. Hij heet Job Greuter. A kind of Odyssey is vernieuwend, energiek en hoogst origineel muziektheater. Het is een prachtige injectie voor de conservatieve musicalwereld die nog steeds veel te veel leunt op kassuccessen van weleer.

De 25-jarige Greuter is een opvallend en zeer veelzijdig talent. Hij begon als jochie ooit in een Tarzan-musical, maar zong ook bij de Nederlandse Reisopera in Stephen Sondheims A Little Night Music. Hij speelt op hoog niveau cello, danst, zingt, schrijft, componeert en regisseert. Ik zag hem twee jaar geleden al eens in het Tapas Theater waarhij verraste met een eigenzinnige mix van liedjes, taalkunst en cellospel.

A kind of Odyssey is de voorstelling die hij helemaal zelf maakte en waarmee hij afstudeerde bij Codarts in Rotterdam. Bij MusicalMakers kreeg hij de gelegenheid zijn productie te vervolmaken. Hij regisseert samen met Lisse Knaapen en speelt zelf de hoofdrol. Greuter schreef een autobiografisch verhaal over zijn reis naar het ideale kunstenaarschap. Grappig en spannend is de zang en beweging in We Are Making Art waarin hij samen met Jip Bartels, Lucas Schilperoort en Matthijs Rijsdijk ook aantrekkelijk acrobatisch dansend te zien is.

Greuter komt in zijn artistieke zoektocht onder meer terecht bij een Eerst-hulp-voor-kunst-bureau die hem doorverwijst naar een Alwetende die hem afbrandt, want te veel musical. Daarmee gaat het verhaal ook over jong talent dat veel moeite heeft om hun ideeën gerealiseerd te krijgen. Een hoogst actuele kwestie in een landschap waar men liever teruggrijpt op Titanic of Sound of Music.

Greuter imponeert met zijn lef en zijn uitstraling die nogal eens wisselt in de zeventig minuten die de voorstelling duurt. Maar altijd is hij gretig en alert. Dat laatste geldt overigens ook voor Bartels, Schilperoort en Rijsdijk die met hun spel en zang ook ijzersterk zijn. De vier worden strak en smaakvol begeleid door strijkers, gitaren, toetsen en drums. De muzikale stijl varieert van pop, tot rap tot typische musicalstijlen, met ook een verwijzing naar A Chorus Line.

In onze musicalspecial van augustus kondigden we al aan dat dit een spannend jaar zou worden. A kind of Odyssey is daarin een hoogtepunt. Hiermee geeft MusicalMakers eindelijk -na veel gedonder in de organisatie- zijn veelbelovende visitekaartje af. Wat zou het mooi zijn als komende producties een vergelijkbaar hoog niveau hebben als deze voorstelling. Dat is moeilijk voor te stellen want de originaliteit in zowel concept als uitvoering is hier heel erg hoog. Alle voorstellingen in DeLaMar West waren uitverkocht. MusicalMakers wil nog een kleine tournee te organiseren voor de zomer. Hopelijk gaat dit lukken. 

Het is bewonderenswaardig dat Greuter in deze voorstelling ver weg blijft van de valkuil om al zijn enorme talent te willen etaleren. Hij is origineel, sprankelend en de voorstelling zit vol leuke en gekke vondsten. Op enkele momenten ebt de spanning wat weg. De op zich prachtige opening zou ingekort iets meer zeggingskracht kunnen hebben en als Greuter aan het eind achter de vleugel kruipt, duurt dat ook wat te lang. Maar dat zijn slechts kleine kanttekeningen bij een imposante productie die barst van de creativiteit en daarmee veel indruk maakt. Ik ben heel benieuwd wat we de komende jaren nog meer gaan zien van dit talent. Job Greuter is zijn naam. Onthouden!