Channah Hewitt pakt de zaal in

Na de pauze vraagt ze mensen in de zaal wat we van Jo Bouillon, haar zoveelste man, vinden. Het gemak waarmee ze door de vierde wand breekt, bevestigt wat we dan al lang weten. Channah Hewitt die we eerder in Les Miserables zagen, is een veelzijdige theaterpersoonlijkheid en eist alle aandacht op met gloedvolle zangpartijen, overtuigend spel en sterke dans. Ze is uiteraard de ster van deze show die op indrukwekkende wijze die andere ster speelt: Josephine Baker. Wat mooi dat zij nu weer aandacht krijgt.

Baker was Black Lives Matter avant-la-lettre, de eerste zwarte wereldster en ook nog een Franse spion tijdens de Tweede Wereldoorlog. Deze voorstelling laat dat op allemaal zien in de vlotte vertelling van Allard Blom en Frank van Laecke. Het script volgt chronologisch Bakers levensloop. Ze debuteert in New York maar trouwt snel daarna een Fransman en belandt in de Folies Bergère in Parijs waar ze haar befaamde Danse sauvage doet met ontbloot bovenlijf in het bekende veelkleurige bananenrokje. Deze erotische dans is keurig donker in beeld gebracht.

In de jaren dertig zien we Baker op tournee in een sterk gesegregeerd Amerika. Na veel gedoe mag ze ondanks haar donkere huidskleur uiteindelijk het hotel in maar dan wel via de achteringang en op voorwaarde dat ze zich niet laat zien in de lobby. Dat is het moment dat Baker besluit weer terug naar Parijs te gaan. Daar wordt ze een ster, vooral dankzij Jo Bouillon. Jaren later is ze nog een keer terug in de States en laat ze zich nergens meer wegsturen onder meer dankzij de hulp van Grace Kelly. We zien haar kinderwens in vervulling gaan. Baker adopteerde met hulp van Bouillon maar liefst twaalf kinderen uit alle delen van de wereld met wie ze jarenlang woonde in het kasteel Les Milandes in de Dordogne.

Deze biografische musical had producent Hans Cornelissen tien jaar geleden al willen maken, maar toen kreeg Liesbeth List voorrang. Omdat Baker nu vijftig jaar geleden is overleden haalt de musical alsnog de Nederlandse theaters. Naast Hewitt zien we acht mannen waaronder componist en partner Jo Bouillon, maar ook Martin Luther King. Vooral voor de pauze voelt de musical wat braaf. Het decor is karig, de musici spelen lekker swingende muziek. Hewitt voelt zich helemaal thuis in de bekende songs als Don’t Touch my Tomatoes en J’ai deux amours. Het ensemble van acht mannen zingt en danst goed en wordt heel functioneel ingezet. Zes van hen krijgen soms een wat grotere rol zoals Joey Ferré als haar eerste man en manager Pepito en later Yannick Plugers als Jo Bouillon die van de acht mannen het meeste opvalt. Zijn rol is dan ook substantieel groter maar Bouillon was dan ook de belangrijkste man in het onstuimige leven van Josephine Baker.

Baker wilde een ster zijn maar had ook een vurige kinderwens. Na een mislukte zwangerschap is haar baarmoeder verwijderd en horen we Hewitt in Als je naar me lacht. Dit ingetogen en ontroerende lied is zowaar de pauzefinale. Een erg mooie en nogal gedurfde keuze. Het tweede deel van de voorstelling zit beter in elkaar dan het eerste. De spelers en muzikanten zijn nog beter op dreef en de scenes zijn sterker en betekenisvoller. Maar bovenal is deze musical de triomf van de 26-jarige Channah Hewitt. Ze pakt de zaal volledig in met haar kwaliteit en haar charme. Hewitt studeerde in 2016 af bij Lucia Marthas en speelde als swing in The Lion King en Tina en verraste velen in Les Mis. Jospehine B is haar eerste grote rol, een schitterende doorbraak. Een ster is geboren. Channah Hewitt is haar naam.