Beklemmende, emotionele tocht

De reis begint al voordat je op de speelplek bent aangekomen. Met de code die je krijgt op het startpunt, ontgrendel je een audiovertelling in de van tevoren gedownloade VLUCHT-app. Tijdens een korte wandeling beeld je je in dat je een vluchteling bent die hier net is aangekomen. Het idee van de audiowandeling is interessant, maar de vertelling zou ofwel meer moeten aansluiten op de daadwerkelijke voorstelling ofwel duidelijker als losstaand onderdeel worden neergezet – en in dat geval mag hij wel iets langer en diepgravender zijn.

We komen na de wandeling aan bij het braakliggende terrein naast station Amsterdam Sloterdijk, waar het stuk gespeeld wordt. We zijn vandaag aanwezig bij een van de leesvoorstellingen, het prille stadium van een stuk. Scriptschrijver en acteur Eric Corton speelt daarom met het – goed geschreven - script in zijn hand. Vlucht draait om Ragmar, docent Nederlands en samenlevend met zijn vrouw en twee kinderen. Hij draagt graag zijn grote liefde voor literatuur en kunst uit en deinst niet terug zijn mening te geven. Maar dan verandert zijn land: steeds meer dingen worden verboden en meningen worden gevaarlijk. Er is censuur en uit de toon springende personen – zoals Ragmar – worden in de gaten gehouden en geregeld opgepakt. Uit angst voor wat de toekomst zal brengen, neemt Ragmar de beslissing met zijn dochter het land te ontvluchten.

Door de koptelefoon hoor je ook soms achtergrondgeluiden, die voor een extra dimensie zorgen. Op verschillende momenten dien je een filmpje in de app te openen, waarop je Ragmar op de vlucht ziet. Alhoewel het wat lastig is de play-knop op exact het juiste moment in te drukken, zijn de filmpjes een bijzondere toevoeging aan het stuk; al kun je je wel afvragen hoe Ragmar tijdens zijn gehele vlucht zijn telefoon heeft kunnen houden, gezien de personen die hij onderweg tegenkomt.

In het begin is het wat moeilijk in het verhaal te komen, wellicht door de vele wisselingen in situaties – op school, thuis, tijdens een ondervraging… Gaandeweg wordt het verhaal echter steeds beklemmender, de angsten meer voelbaar en de slotscène is prachtig en emotioneel. Mooi zijn ook de kleine, maar in deze context belangrijke verwijzingen naar de huidige tijd. Vlucht laat je, zonder concreet te verwijzen naar bijvoorbeeld de huidige vluchtelingenkampen, op een pakkende manier inzien dat deze situatie ook jóu zomaar kan overkomen.