Aansprekende, knappe voorstelling over klimaatcrisis

Jaap Spijkers is griezelig goed in zijn rol als topman van Shell. ‘U denkt dat wij klootzakken zijn, maar u blijft autorijden. U wilt benzine. Zijn wij dan slecht?’ Het is een van de vele fascinerende scènes in De zaak Shell.

Shell stoot twee keer zoveel CO2 uit als heel Nederland. Shell weet al vijftig (!) jaar dat olie en gas rampzalig is voor het klimaat. Maar Shell betaalde miljoenen per jaar aan lobbyclubs die de klimaatcrisis ontkennen. Milieudefensie daagt Shell voor de rechter met als eis: stop de klimaatvervuilende activiteiten. In De zaak Shell leggen theatermakers Anoek Nuyens en Rebekka de Wit uit waar dit proces over gaat. Nuyens en De Wit kochten elk een aandeel en bezochten aandeelhoudersvergaderingen, lazen speeches, beleidsnota’s en analyseerden hun eigen onmacht. Een van hun belangrijkste conclusies is dat de klimaatcrisis eigenlijk een verantwoordelijkheidscrisis is.

Behalve Nuyens en De Wit zien we naast Jaap Spijkers, ook Janneke Remmers die de rol van de consument vertolkt en de Vlaamse Musia Mwankumi als vertegenwoordiger van de generatie van de toekomst. Haar performance is sterk en ontroerend. De spelers staan op een verhoogde vloer die prachtig aangelicht wordt. De zaak Shell is documentair theater van het allerhoogste niveau. De Wit en Nuyens hebben bergen verzet om hun voorstelling te maken. De performance blinkt uit in heldere, aansprekende teksten die voor iedereen goed te volgen zijn. De zaak Shell is gelukkig geen pamflettistisch theater, nergens moralistisch, bijzonder intelligent gemaakt, sterk geacteerd, uiterst informatief en ook nog eens grappig. Dat is indrukwekkend en razend knap.