Wilmink Theater/Gerard Cornelisse - Van katoen en water
600 jaar Almelo in sterk uitgevoerde musical
Gezien op:
Te zien t/m:
De oude stadsarchivaris vertelt verhalen over de afgelopen zeshonderd jaar van Almelo wat direct daarna in grote scènes tot leven komt. Dat is best aardig, maar ook wat langdradig. Maar in de tweede helft vertelt hij ook uitvoerig over zijn te vroeg gestorven vrouw en wisselen geschiedenis en persoonlijk drama elkaar mooi af en wordt het zelfs aangrijpend. De groots opgezette voorstelling oogt prachtig. Laus Steenbeke speelt de sterren van de hemel.
Van katoen en water is na Het verzet kraakt, Van katoen & nu en Stork opnieuw een grootschalige musical in Twente, geïnitieerd door producent Gerard Cornelisse. In totaal zijn er 250 mensen bij de voorstelling betrokken. Vooraf eten 700 mensen stamppot, salade en een toetje van yoghurt met beschuit waarbij een van mijn tafelgenoten de slagroom klopt. De maaltijd wordt aangekleed met korte acts en een optreden van een deel van het koor.
Na het eten nemen we plaats op de tribune en kijken we naar een speelvlak zo groot als een half voetbalveld in de breedte met als achterwand de fabrieksmuur. Koor en orkest bestaan uit amateurs en imponeren met fraaie zang. De aansprekende muziek is van de ervaren filmcomponist Fons Merkies. Naast Steenbeke zien we onder meer André Manuel als broer van de archivaris verdienstelijk acteren. Ook Renée de Gruijl als verpleegster valt op, ook door haar sterke zangpartijen. De nog niet zo lang geleden bij Artez afgestudeerde regisseur Anne de Blok maakt goed gebruik van de enorme ruimte en zorgt voor vlotte overgangen.
Vooral in het begin sleept het verhaal een beetje en zijn de interventies best mooi maar ze halen ook de vaart uit de vertelling. De aankleding is erg fraai, het decor wordt halverwege nog verrijkt met schoorstenen als de industrie steeds meer bezit neemt van de stad Almelo. Ook het lichtontwerp van Jantje Geldof is prachtig evenals de projecties op de muren van de oude Ten Cate fabriek.
De archivaris heeft niet lang meer te leven. Hij wordt liefdevol verzorgd door zijn verpleegster aan wie hij vertelt over Almelo en over zijn persoonlijk leven. De tekst van Laurens ten Den zit vol fijne grappen, maar bevat ook kritische opmerkingen over de zorg.De hoofdpersoon met wie we inmiddels meeleven krijgt het zwaar te verduren van zijn broers die hem een egotripper vinden. Mooi dat Ten Den hier ruimte voor maakt in zijn verhaal. Prachtig is het moment dat de archivaris het tijdige voor het eeuwige verwisselt en hij rechtsreeks in de armen loopt van zijn geliefde die al tientallen jaren in de hemel woont. Dat lijkt sentimenteel, maar door de opbouw van het verhaal en de weerbarstigheid van het karakter van de stadarchivaris is het een groots moment in de voorstelling.
Ronduit fascinerend is Laus Steenbeke als de archivaris. Elk register in zijn enorme acteertalent weet hij aan te spreken. Hij schreeuwt, fluistert, is mimisch sterk, maakt goede grappen, is onredelijk, lief, hulpeloos en geëngageerd. En hij blijft altijd geloofwaardig. Hij en zijn medespelers hadden misschien een wat coherenter geheel verdiend, maar Van katoen en water is een warme voorstelling die verder gaat dan het bekende feel good dat veel lokale producties aankleeft en is geweldig uitgevoerd.