The Wasp Factory is overrompelend muziektheater

Componist Ben Frost maakt geen onderscheid tussen pop en klassiek en het is mooi dat Holland Festival aandacht heeft voor deze alleen nog maar in kleine kring bekende beweging van jonge muzikanten. Eerder in dit festival was de aan Frost verwante componist Nico Muhly geprogrammeerd onder meer met mismuziek. Gisteravond in het Muziekgebouw was Frost present die zijn debuut in het theater maar gelijk groots aanpakte met een heuse opera.

The Wasp Factory is een cultroman van Ian Banks die veertien jaar geleden ook in een Holland Festivalproductie door Guy Cassiers bij het Ro Theater is geënsceneerd met Steven van Watermeulen. Het bizarre verhaal van Banks over een gestoorde puber die zich ontwikkelt tot seriemoordenaar krijgt bij Frost een minstens zo angstaanjagende uitvoering met zijn enerverende heftig pulserende en zelfs soms swingende muziek, gespeeld door het Reykjavik Sinfonia Strijkkwintet, af en toe afgewisseld met noise in de vorm van zware geluidsdrones. Hoofdpersoon Frank is verdeeld over drie vrouwenstemmen die Frank met overgave tot leven brengen.

Het toneelbeeld van Mirella Weingarten is spectaculair. Bij aanvang is onduidelijk waar de stemmen vandaan komen. De zangeressen liggen op een podium vol aarde en zijn nauwelijks zichtbaar. Dan kantelt het podium tot hellend vlak.Tegen het einde staat het loodrecht. De associaties liggen voor het oprapen. Franks macabere inborst met zijn ingenieuze wespenfabriek, een machientje met verschillende moordtechnieken, heeft zichzelf een goddelijke status toegeëigend en heerst in zijn zelf gecreëerde universum over leven  en dood. Hij laat ook letterlijk de aarde bewegen, een  fraai theatraal effect in een van begin tot eind in vorm en inhoud overrompelende muziektheatervoorstelling. 

**** The Wasp Factory, gezien op 22-6 in het Muziekgebouw. Daar ook nog op 23-6.

Tekst: Jos Schuring, foto: Yann Mingard