Slaapkamertheater van Porgy Franssen

Om half tien staat Porgy Franssen voor de deur. Ons huis is vanavond het theater, de slaapkamer het podium, in de woorden van Franssen ‘de heilige grond’. De acteur gaat ons straks in slaap vertellen.

Ik laat Franssen onze slaapkamer zien. Naast het bed staat een stoel waarop de acteur straks plaatsneemt met zijn laptop. Hij zet twee hoge kaarsenstandaards klaar naast het bed. Een andere slaapkamer doet dienst als kleedkamer. Even later komt Franssen naar beneden, gehuld in kimono en sloffen aan zijn voeten. We drinken wat en Franssen vertelt ons dat het in de verhalen niet gaat om een vertelling met een begin, midden en einde. Hij koos verhalen, vaak bewerkt door hemzelf, die het onbewuste moeten aanspreken en vooral sfeerrijk zijn. Hij leest voor vanaf zijn laptop waarmee hij ook af en toe muziek laat klinken. Hij hoopt ons naar dromenland te brengen en wil als hij uitverteld is geen contact en geen applaus, maar vooral stilte. Hij zal na afloop zo geruisloos mogelijk ons huis verlaten.

Een half uurtje later gaan we boven in bed liggen. We doen het licht uit en wachten af in een aangenaam soort spanning. We hebben plezier in deze toch behoorlijk ongewone situatie. Zo meteen zullen we met een vreemde onze slaapkamer delen. Een vertrek waar nooit iemand anders komt dan wij tweeën. We kennen de acteur niet, maar er is een natuurlijke sfeer van vertrouwen. Dat is een vanzelfsprekende afspraak en dat geeft een fijn gevoel. Dan horen we voetstappen op de trap. En zachte oosters getinte muziek. Onder begeleiding van kalmerende klanken komt de acteur binnen. Hij legt de laptop even op de stoel, ontsteekt de kaarsen en gaat zitten.

Dan dimt de muziek en begint de vertelling. Ik voel een lichte sensatie. De stem die ik al zo vaak gehoord heb in de theaterzaal, klinkt opeens van heel dichtbij. Fransen heeft een aangenaam donker timbre en een weergaloze dictie. Hij verhaalt over de geheime ontmoetingen tussen Sherazade en Harbara die samen de liefde bedrijven. Ze beleven daar plezier aan, hoewel de seks niet heel vurig is. Na het vrijen verwent Sherazade haar bedpartner die een kluizenaarsbestaan leidt, met verhalen onder meer over een lamprey, een vis die geen kaken heeft. De verhalen zijn bepaald niet opwindend, maar wel heel ontspannend. Misschien zelfs wel te rustgevend. Ik ben gedurende de veertig minuten twee keer eventjes in slaap gevallen, wat me soms in het theater ook gebeurt, maar ook weer wakker geworden, waarbij ik me direct weer laaf aan het sonore stemgeluid van de acteur. Af en toe is er een kort stukje muziek, waarna de vertelling verder gaat. Na ongeveer drie kwartier is de vertelling afgelopen. In aangenaam lome toestand horen we nog een beetje muziek. Dan staat de acteur op, aait ons beiden eventjes zachtjes over het hoofd en verlaat de kamer. De intimiteit van deze privé-voorstelling is uniek. In stilte genieten we na. Een paar minuten later horen we de voordeur dichtvallen.

Kiik hier om een voorstelling te boeken voor 275 euro. Het repertoire voor Slaapverhalen bevat verschillende verhalen waaronder passages uit Novecento en Zijde van Allesandro Baricco, solo’s waarmee Franssen eerder in het theater te zien was. Wie de slaapkamer te intiem vindt, kan uitwijken naar de woonkamer. Niet doen hoor!

.