Rebekka de Wit schrijft nieuwe tekst voor Theater Na de Dam

Op de avond van de Nationale Dodenherdenking op 4 mei zetten theatermakers en artiesten in heel Nederland zich om 21.00 uur in om deze dag van extra betekenis te voorzien. Traditiegetrouw lezen de stadsgezelschappen die avond een nieuwe toneeltekst van een Nederlandse toneelauteur. Dit jaar schrijft Rebekka de Wit in opdracht van Theater Na de Dam Voorbij het strijklicht, dat gepresenteerd wordt in combinatie met Het Onderzoek van Peter Weiss. In voorgaande jaren werd de nieuwe tekst geschreven door Rik van den Bos en Judith Herzberg.

Rebekka de Wit brengt met haar gelaagde, poëtische tekst een nieuw, zoekend perspectief op herdenken. Hoe kunnen we de doden eren als het er te veel zijn? En welke rol kan de kunst hierbij spelen? Haar tekst wordt gelezen in combinatie met delen uit Het Onderzoek van Peter Weiss, de gedramatiseerde weergave van de Auschwitzprocessen. Dit stuk werd in de jaren ’60 elk jaar op 4 mei in de Stadsschouwburg Amsterdam voorgedragen door de acteurs van het Publiekstheater. Toneelgroep Amsterdam, Theater Utrecht, Toneelgroep Maastricht, Noord Nederlands Toneel, Het Nationale Theater i.s.m. Firma MES, makers verbonden aan Theater Rotterdam waaronder van Wunderbaum, Veenfabriek en Tryater (in het Fries) presenteren de tekst gelijktijdig aan het publiek.

Wie is Rebekka de Wit?

Rebekka de Wit (1985) studeerde in 2011 af aan het Koninklijk Conservatorium Antwerpen, afdeling woordkunst. In 2012 stond ze met twee voorstellingen op Theater aan Zee, die allebei in de prijzen vielen. Haar werk werd o.a. gepubliceerd in Das Magazin, de Morgen, De Dietsche Warande en Belfort. In 2015 verscheen haar debuutroman We komen nog een wonder tekort bij Uitgeverij Atlas/Contact. Ze is onderdeel van de artistieke leiding van theaterhuis De NWE Tijd en vaste columnist voor Rekto:Verso.

Herdenken en theater

Theater Na de Dam is een initiatief van de theatermakers en filosofen Jaïr Stranders en Bo Tarenskeen. In 2010 maakten zij zich zorgen over de afnemende zeggingskracht van de Nationale Dodenherdenking. Niet alleen komt de Tweede Wereldoorlog steeds verder van de huidige generaties af te staan, ook werd het karakter van de herdenking zo algemeen en abstract dat het stilstaan bij die tijd en de daarmee verbonden reflectie op onszelf onmogelijk dreigde te worden. Dat de behoefte aan verdieping gedeeld wordt is duidelijk: wat in 2010 begon in zeven theaters rond de Dam in Amsterdam is inmiddels uitgegroeid tot een landelijk fenomeen en een nieuwe, breed gedragen theatertraditie die uniek is in de wereld.

Voor meer informatie en kaartverkoop, zie theaternadedam.nl

Foto Rebekka de Wit: Marianne Hommersom