Oerol verslag, deel 2

Vier dagen lang is Scènes op Oerol. Dit is deel twee van vier artikelen waarin we verslag doen.

**** Ilias - Orkater/Nieuwkomers/Konvooi - Bloedmooie zang in oorlogsverhaal

De jongste Nieuwkomer bij Orkater heet KONVOOI. Regisseur, Belle van Heerikhuizen en vijf jonge in 2016 afgestudeerde acteurs maakten samen een eigen bewerking van Ilias. Het idee kwam van  acteur Jacob de Groot. Hij speelt samen met Victor IJdens, Bart Sietsema, Jasper van Hofwegen en  Jesse Mensah.

Als we aan komen lopen op het strand staan de soldaten boven op het duin stoer te zijn. Eenmaal gezeten in de duinpan zien we een groot aantal blauwe palen in het zand. Ze staan symbool voor het slagveld, soldaten en graven. Het Griekse leger staat op het punt om Troje te verslaan. Maar Achilles deserteert. De discipline wankelt wat nog eens versterkt wordt als Helena van Troje, mooi gespeeld door Jesse Mensah, ten tonele verschijnt. Wat volgt is een filosofisch gesprek over rechtvaardigheid.

De tekst wordt met regelmaat afgewisseld met flarden van klaagzangen strijdliederen en marsen. De vijf acteurs munten uit in het zingen wat extra nadruk krijgt door het prachtig geluidsontwerp van George Dhauw met goed gedoseerde echo. Het geeft deze Ilias soms een bijna hemelse klank. KONVOOI is het zoveelste nieuwe collectief dat het Nederlandse theaterlandschap verrijkt. Dat ze bulken van talent is duidelijk. Deze Ilias smaakt naar meer. Na Oerol nog te zien op Over het IJ in Amsterdam en vanaf oktober op theatertournee.

Theater Artemis- Party Dialogues

De jonge theatermaker Liesbeth Swings was vorig jaar op Oerol met het originele Hallo Dampkring. Dat was een warmbloedig pamflet van kinderen die zich druk maken over de toekomst van de aarde. Het contrast met Party Dialogues waarmee Swings met Artemis op Oerol terugkeert, kon niet groter zijn. Alle toeschouwers krijgen van een groepje jongeren een witte cape om en worden binnengeleid in een partytent waar pretzels als pilletjes worden uitgedeeld en het publiek wordt aangemoedigd mee te bewegen op de muziek. Dit wordt begeleid door geprojecteerde en uitgesproken teksten die op een zo stuitende manier oppervlakkig en clichématig zijn, dat je deze voorstelling onmogelijk serieus kunt nemen.

Tekst: Jos Schuring