OEROL VERSLAG DEEL 1

Drie dagen lang is Scènes op Oerol. Dit is het eerste deel van een serie artikelen waarin we verslag doen. 

Sarah Janneh geeft op Oerol een voorproefje van Brabo Leone dat vanaf november langs theaters reist. Het Leone-deel moet Janneh nog maken, ze is net terug uit Sierra Leone waar ze voor het eerst haar familie heeft ontmoet. Haar vader vertrok vier jaar geleden terug naar Sierra Leone om daar te sterven. Sarah  is door haar Brabantse moeder opgevoed. In de afgelopen jaren is Janneh uitgegroeid tot een bekende actrice en zangeres. Haar eerste eigen programma staat in de grondverf. Janneh brengt ruim een half uur liedjes van tekstschrijvers als Jurrian van Dongen en anderen. Ze wordt ondersteund door de veelzijdige Jan van Eerd die eerder werkte met Ellen ten Damme, Hadewych Minis en jawel Philip Glass. Tussen de nummers door vertelt Janneh dat ze de realiteit niet altijd leuk vindt en in het verleden heftig leefde met veel foute vriendjes, drank en drugs. Brabo Leone kan nog wel wat regie gebruiken om meer balans aan te brengen. Dat laatste kwam te weinig aan bod in deze try out, maar deze proeve toont wel aan dat het programma veel potentie heeft.

Sven Ratzke is een ras-entertainer die al jarenlang slalomt tussen jazz, chanson en pop. Hij heeft een voorliefde voor de liederen van Bertolt Brecht en Kurt Weil, maakte een programma over Dietrich, maar was ook succesvol met twee programma’s vol Bowie songs. Zelf genoot ik het meest van Ratzke als Dr. Frank’n Furter in The Rocky Horror show wat hem een Musical Award opleverde. In zijn nieuwe programma Dansen op een vulkaan grasduint Ratzke wederom in muziek uit Berlijn van de jaren twintig, maar nu samen met het briljante Matangi Quartet. Die strijkers klinken fantastisch, maar Ratzke trekt voortdurend alle aandacht naar zich toe. Die enorme ijdelheid is vermoeiend, maar Dansen op een vulkaan is niettemin een sterke voorstelling. Ratzke zingt en beweegt prachtig en reageert geestig op het publiek.

Voor Orkater maakt Patrick Ribeiro (foto boven) uit Rotterdam Runner, een monoloog over zijn jeugd in Hoogvliet. Slagwerker Jornt Jan Bras zorgt voor een functionele soundscape. In een mix van spoken word en toneel neemt Ribeiro ons mee naar het straatleven waarin jongeren losgezongen raken van de samenleving en hun eigen weg vinden in criminaliteit. De tekst is rauw en poëtisch, maar ook wat langdradig. Ribeiro is een sterke performer en zijn aanklacht tegen de liefdeloze maatschappij die een verwaarloosde jeugd voortbrengt voelt zeer oprecht, maar het is niet genoeg om vijf kwartier te boeien.

Met dank aan Gertien Koster.