Ode aan impresario Harry Kies van Dolf Jansen

Harry Kies is eind december overleden. Hij werd maar 67 jaar oud. Kies was een zeer invloedrijke impresario en zorgde ervoor dat cabaret serieus werd genomen. Kies was de man achter successen van onder meer Lebbis & Jansen en Waardenberg & De Jong. Dolf Jansen schreef een ode. 

In 1988 besloten Lebbis (Hans Sibbel voor zijn familie, en Justitie) en ik dat we cabaret gingen bedrijven. We hadden echt geen idee, maar een mening over van alles, een grote bek maal twee en een stapel grappen waar we zelf erg blij van werden. We speelden een paar keer, deden auditie voor én wonnen (in voorjaar 1989) het Leids Cabaret Festival en leerden Harry Kies kennen. Op dat festival, waar hij capo di tutti capo was, en daarna, omdat we in zijn stal kwamen. Waar Dubbel en Dwars, Zak en As en Waardenberg en de Jong al met succes verbleven. Bijna alles wat we daarna deden en wisten te bereiken hebben we aan Harry te danken. Hij fietste ons voor het seizoen erna nog even snel een stuk of tachtig zaaltjes binnen, en wist ons enthousiasme en zijn contacten en kennis sindsdien, jaar na jaar, te combineren tot minimaal 130 voorstellingen per seizoen. Wij gingen naar middenzalen, naar grote schouwburgen, hij bleef betrokken bij alles wat we deden, de ‘normale voorstellingen’, ons jaarlijkse Oudejaars-uitstapje, onze eerste stappen richting televisie.

Als een topmanager in de loopsport, mijn andere levensvervulling, had hij oog voor de dag, het moment, de voorstelling van die avond, maar ook voor wat erna kwam, ideeën, planning, wat wil je eigenlijk bereiken, hoe hou je het vol, en vooral: wat heb je eigenlijk te vertellen? Waar sta je voor?Zijn eerste impresariaat heette niet voor niks STEEK, Stichting Engagement En Kultuur. Wij waren daar onderdeel van, en hebben zijn ideeën over het vak altijd meegenomen. En wat hij voor ons deed, deed hij voor tientallen anderen, en voor het vak cabaret in het algemeen.

Cabaret wordt als kunstvorm serieus genomen dankzij Harry Kies, en degenen die na hem kwamen en op zijn schouders stonden. Harry en ik deelden ook een liefde voor bandjes die wat obscuur waren, maar echt HEEL GROOT gingen worden. Vandaar dat ik tot slot the Triffids citeer:  And the little congregation gathers, / Prays for guidance from above / They sing, "Hear our meditation, / Lead us not into temptation / But give us some kind of explanation / Bury us deep in love"