Nanine Linning maakt meeslepende dans in Anima Obscura
"Stop". De muziekband zwijgt. "Eventjes terug – en opnieuw." In haar eerste productie als artistiek directeur van Scapino Ballet repeteert choreograaf Nanine Linning (1977) aan Anima Obscura. In dit operatesk ‘gesamtkunstwerk’, vallen choreografie, animatie, hologrammen, kostuumontwerp en livemuziek straks in een gigantisch videodecor samen.
Ze maakte dit in 2021 voor Theater Bielefeld in Duitsland. Het gaat over verlangen naar onsterfelijkheid: van de occulte praktijken door alchemisten in de middeleeuwen tot experimenten van hedendaagse ‘biohackers’. De dansers zijn de hoofdrolspelers in de zoektocht naar dat ene elixer dat de mens onkwetsbaar maakt.
Oneindig fijnslijpen
In Bielefeld had Linning tien en nu maar liefst 25 dansers tot haar beschikking. Het is dan ook veel meer dan een herneming. Met behoud van de bestaande basis wordt er vooral veel nieuws gecreëerd. Méér dansers – maar het gaat ook om ándere dansers, andere mensen, andere persoonlijkheden. “Dat geeft nieuwe mogelijkheden,” aldus Linning. “In deze fase is repeteren letterlijk herhalen – dáár gaat het om. Een oneindig fijnslijpen. De expressie komt later. De dansers moeten eerst zeker zijn van hun plaats in het geheel en hoe ze moeten bewegen ten opzichte van de ander.” Als de dansers hun armen gestrekt ten hemel reiken, het slot van de verbeelding van een processie in het tweede deel van de choreografie, klimt Linning (zwarte blouse, zwarte skinny jeans, unisex effen zwarte baseball cap over blonde haarlokken en knalrode lipstick) op een gereedstaande stoel die pal vóór de traditionele spiegelwand staat opgesteld. "Dat verschaft beter overzicht." Enkele momenten later: "Een stukje meer naar achteren, jongens, maak ruimte voor elkaar, verspreid je meer over de ruimte."
Emotioneel en meeslepend
Oogt de registratie van ‘Bielefeld’ die ik van tevoren op de laptop zag al indrukwekkend, met dansers live voor je neus, al gaat het om een repetitie, is toch van een andere orde, zelfs zonder de door modeontwerpster Irina Shaposhnikova ontworpen kostuums die nog wachten op de dansers. En dan wordt straks ook nog eens de muziek, ‘Ein deutsches Requiem’ van Brahms, versneden met een nieuwe, moderne versie van Yannis Kyriakides, live uitgevoerd door het Rotterdams Philharmonisch Orkest in samenwerking met harpist Remy van Kesteren. En dat elixer? De productie werd toentertijd tijdens corona gemaakt. De tragiek van de mens is niet dát hij doodgaat, dat doen alle dieren – wel dat hij zo dat zo goed weet. Dat maakt Anima Obscura emotioneel en meeslepend.
Eric Korsten
Eric Korsten is cultuurjournalist met theater als specialisme. Eric maakt deel uit van de redactie van Scènes en schrijft vooral over toneel, dans en muziektheater. Daarnaast schrijft Eric voor Den Haag Centraal en maakt hij een wekelijks radioprogramma voor Den Haag FM. Eric heeft een eigen blog.