Lekker eten en filmbeelden vangen op Festival Cement
Op mijn tweede dag op Festival Cement zag ik twee voorstellingen die ver weg staan van conventioneel theater. Lisah Baert presenteert in Den Bosch een alternatieve dinner show. Katja Heitmann is in een winkelcentrum present met For ITernity, een cross-over tussen installatie en performance.
Lisah Baert wil met Eten alle zintuigen te prikkelen. Het is de vierde voorstelling uit de reeks Wonen, Leven, Slapen, Eten van Lisah maakt Roezemoes, het gezelschapje van Baert. Het eten is een rijke zeer smakelijke Indiaase maaltijd waar we met zo’n twintig mensen aan zitten. Baert baseerde zich losjes op Jungle Books van Kipling. De Matzerzaal in de Verkadefabriek ziet er prachtig uit. Achterin de zaal is de keuken. Er staan palmen en boven de tafels hangen rieten lampjes. Heel sfeer vol en inderdaad, heel jungle. Voor ons is de speelvloer met een kleine verhoging met een vliegengordijn in smaakvol groen en blauw. Daar tussen zijn enkele dansers gedrapeerd in mooie pakken die dezelfde kleuren hebben als het vliegengordijn. Een fraai gezicht. De teksten hebben niet zo veel inhoud. Er zijn wat dans- en bewegingsscènes en soms wordt het eten op uitdagende wijze geserveerd. Het samen zwijgend ondergaan van heerlijk eten en wat scènes is best aangenaam, maar het theatrale gehalte in Eten blijft wel wat dunnetjes.
Van totaal andere orde is de performance van Katja Heitmann. Haar werk balanceert tussen choreografie en beeldende kunst. In een leeg winkelpandje in een lelijk winkelcentrum in de binnenstad van Den Bosch zitten we met een clubje mensen voor For ITernity, een ‘requiem voor een eeuwig stervende zwaan. Een dansperformance zonder danser.’ Het begint met een lezing over de relatie tussen tragedie en technologie. De lezing wordt al snel een geanimeerd filosofisch gesprek waarin ook enkele filmpjes getoond worden onder meer van de fameuze ballerina Anna Pavlova, maar ook een stervende zwaan van de dertienjarige Amelie, een fragment uit het programma Superkids. Dan stappen we het winkelcentrum in voor de aansluitende performance of het bezoeken van de installatie. Ja.. wat is het nu eigenlijk? Beide dus. We krijgen allemaal een glasplaat mee die beplakt is met folie. In een open ruimte staat een aantal projectoren en zijn beelden te zien op de winkelpuien. Met onze glasplaten vangen we die beelden op en zien na enig oefenen de gefilmde danser, maar ook winkelend publiek. We ontdekken dat als we glasplaten tegen elkaar aan houden we een groter scherm met meer beeld krijgen. Zo maken we onze eigen voorstelling en creëren we zelf als publiek een andere werkelijkheid. For ITernity is een origineel en intrigerend project met veel dimensies. Opnieuw te zien op Festival Boulevard in augustus.
Festival Cement duurt nog tot en met zaterdag 26 maart
Tekst: Jos Schuring
