De smaak van Eva Middelhoff, directeur Stadsschouwburg en Vereeniging Nijmegen

Eva Middelhoff is nu zes jaar actief in Nijmegen en gaf de podiumkunsten daar weer de broodnodige glans. Eva ziet minstens drie voorstellingen per week en kan daar uren over praten. 

‘Ik ben gek op de voorstellingen van Char Li Chung bij Oostpool. Na De Bananengeneratie en Cock is Madame Butterfly opnieuw een schot in de roos. Mooi hoe de voorstelling begint met een traditionele dorpssetting en later Cystine Carreon als Butterfly in haar eentje het oorspronkelijke libretto door de shredder haalt wat je in de openingsscène ook al letterlijk kon zien. Verbazend dat de pers zo zuinig was. Ik vond het geweldig. Hiphopcircus van Ish vond ik spannend. Zij maakten eerder het geweldige Knock Out met Jakop Ahlbom en elementen daarvan zag ik terug in deze voorstelling. De Fellini-achtige setting is goed voor prachtige decors en schitterende kostuums, maar ook zit de voorstelling vol met poëtische, verstilde bewegingsbeelden en dans. Ik kijk erg uit naar de nieuwe locatievoorstelling van Orkater in regie van Geert Lageveen. Na Het Verdriet van de Zuiderzee maakt hij nu het laatste deel van zijn Friesland-trilogie: De revolutie van de Rinsema’s. Het gaat over de schoenmakers Evert en Thijs Rinsema die liefhebbers zijn van het dadaïsme. Ondanks de armoede van de veengebieden in de twintiger jaren van de vorige eeuw raakt het hele dorp in de ban van de kunst. Fascinerend vind ik dat.'

'Vorige week zag ik Lisa Osterman. Zij is een enorm groot talent. Haar onderwerpen zijn misschien niet bijster origineel, maar ze is zo authentiek en daarmee geeft ze een volkomen eigen kleur aan het leven in de manier waarop ze vertelt en zingt. Het was pas haar tweede show, maar zij heeft bij ons al drie keer voor negenhonderd man gestaan. Volgend jaar staat ze in de Vereeniging voor veertienhonderd mensen.’

Dat Osterman in die mooie Nijmeegse concertzaal staat is vanwege de verbouwing van de Nijmeegse Stadsschouwburg die twee jaar gaat duren. ‘Het gebouw dateert uit 1961 en is sindsdien niet meer veranderd. We hebben ons laten inspireren door Forum in Groningen maar ook Centquatre in Parijs waar alle kunstvormen naast elkaar beoefend en getoond worden. We willen transparant zijn in alle opzichten. Het huidige gebouw oogt niet toegankelijk, maar het theater is natuurlijk voor alle Nijmegenaren. Dat gevoel willen we teruggeven aan de stad.’