De smaak van Dianne Zuidema, de nieuwe baas van DeLaMar

Als lid van de musicaljury en van de toneeljury wil Zuidema geen vragen beantwoorden over haar mooiste voorstellingen van de afgelopen weken, maar wel een inkijkje geven over haar beleving van eerdere voorstellingen. Per 1 mei verruilt Zuidema Amstelveen voor het DeLaMar Theater. De zeer bevlogen schouwburgdirecteur - vaak vijf (!) avonden per week in het donker- vertelt:

• Ik ben dol op Collectief Blauwdruk. In Paradijs aan het einde genoot ik wederom van virtuoos taalgebruik en dat in combinatie met de locatie maakt deze voorstelling tot een feest waarin ik Vondel-teksten weer anders hoor. Cock van Oostpool heeft een vlijmscherpe tekst die niet alleen over homoseksualiteit gaat maar ook over wat je elkaar aan mag of kunt doen in een relatie en hoe zich dat vertaalt naar andere dierbaren. Het is een zeer veelomvattende tekst en prachtig gespeeld.
• In Melk van Nanouk is elke scène een musical op zich. Ik zag veel visies op ouderschap, kindschap en ook op gemist ouderschap. Goed spel, met piekfijne muziek en zang.
• Exit van Piet Van Dycke heb ik drie keer gezien. Het is een enorm fascinerend spel met deuren, zeer hypnotiserend en culminerend in een scène waarbij een deur verticaal draait en de dansers ongelooflijke toeren uithalen die zo griezelig riskant zijn dat je bijna niet durft te kijken. Zeker als theaterdirecteur is dat angstaanjagend. Ik dacht telkens: als dit misgaat wordt iemand gekatapulteerd tegen het plafond. Adembenemend en zo indrukwekkend hoe ze op elkaar ingespeeld zijn.
• Opening Night van De Hoe was heel verfijnd door het uitgekiende meta-niveau met tongue in cheek zoals Vlamingen dat zo goed kunnen. Ze geven je het gevoel dat wat zij doen ze alleen op deze avond speciaal voor jou doen. Het is een voorstelling die zoveel liefde voor het vak ademt maar tegelijk ook vakwerk is waardoor het een grote groep liefhebbers aanspreekt. Fenomenaal.
• Les Misérables van De Graaf & Cornelissen vond ik weergaloos. Alles klopte. Deze musical overdonderde me en alhoewel ik het verhaal goed ken, had ik toch uiteindelijk tranen in de ogen. Een waar spektakel én intiem verhaal met liefde opgevoerd.