De Bloem van de Natie herstelt het vertrouwen zonder scherpte

Het Brabantse collectief staat op het punt van landelijk doorbreken, onder meer dankzij hun prachtige voorstelling van twee jaar geleden,  De Bloem van de Natie presenteert de jaarijfers. Nu wagen ze zich aan een klucht. 

De energie in hun vorige voorstelling buitelde over je heen in grappige teksten, prachtige vechtchoreografieën, absurde humor en doldwaze capriolen in een eigenzinnige mix van comedy, toneel en satire. De nieuwe productie heet De Bloem van de Natie herstelt het vertrouwen en daarin zijn veel elementen uit de vorige te herkennen. De gretigheid, het acteertalent en de absurde invallen zijn goed voor plezierige momenten. Ook het in en uit de rollen stappen werkt erg aanstekelijk. Toch is dit een minder sterke voorstelling dan De Bloem van de Natie presenteert de jaarijfers.

Het begint leuk met een start waarin ze nog niet begonnen zijn en dat wel een kwartier oprekken onder meer door een hilarische opsomming over uiteenlopende fenomenen in een klucht die we serieus moeten nemen. Dat is erg leuk, maar dan gaan ze echt de klucht spelen die ze aankondigen. En dan blijken de komische effecten te weinig origineel en krachtig.  Zo is er een aardige scène  van een naakte man die Marsman voordraagt en even later vla gaat consumeren, maar dat vrij plat en vooral te lang. Het herinnert aan Waardenberg en De Jong of Bloeiende Maagden die ooit met vla spannend spektakel maakten.

De aanzetten zijn er wel, maar het geheel mist  vooral scherpte. Het komisch talent van vooral Martijn Crins is sterk, maar hij bedient zich te vaak van dezelfde maniertjes. Meer zelfkritiek of een strenge regisseur zou de voorstelling goed doen. 

** Gezien op 13-8-2014 tijdens Theaterfestival Boulevard
Tekst: Jos Schuring