Column Gijs Scholten van Aschat: Politici en toneel
Op 17 juni jongstleden was er een hoorzitting van de Kamercommissie cultuur, zij hoorden en bevroegen een groot aantal mensen uit de kunsten naar hun bevindingen. Ja we waren blij met de extra achttien miljoen die Bussemaker tevoorschijn toverde. Hoewel?
Die achttien miljoen was niet de 29 miljoen die de Raad van Cultuur voorstelde en kwam uit de reserve en was dus niet structureel. Er was waardering voor minister Bussemaker omdat zij toch haar best blijft doen voor het onderwijs en de kunsten, op het smalle pad dat zij van de VVD mag belopen. De oude Bolkestein, voorvechter van de Kunsten moet zich verbijten. Nog niet lang geleden waren de kunsten en de politiek vervlochten. Immers, veel politici zagen de waarde ervan, zaten in besturen, gingen naar concerten, tentoonstellingen en toneelstukken. Van Mierlo voorop, maar ook herinner ik me geanimeerde gesprekken met Kok en Bolkenstein na voorstellingen in de Amsterdamse Schouwburg.
Tegenwoordig zie ik er weinig of geen, vinden ze er niets aan? Zeggen hun spindocters dat ze uit de buurt van kunst moeten blijven omdat het funest is voor hun imago bij de “Gewone Kiezer”? ga maar bij RTL Boulevard zitten, daar win je stemmen mee, hoor je ze zeggen. Hoeveel politici zijn naar Kunsthart van Mugmetdegoudentand geweest? Waarin het ging over de relatie kunst en samenleving en de rol van de politiek. Een geweldig scherp stuk. En is Rutte zelf geweest? Hij speelt erin mee, een schitterende rol van Guy Clemens. Waren ze bij Kings of War? Leiders en Shakespeare. Basis materiaal voor politici. Zagen ze Door de bank genomen of De Vastgoedfraude van de Verleiders. Twee goedgemaakte, zeer relevante maatschappelijke stukken. Nota bene in de vrije productie. Stukken die gaan over hete hangijzers waar de politici geen antwoord op hebben. Ja achteraf. Een enquêtecommissie. Om te kijken hoe het toch zo Godsgruwelijk fout heeft kunnen gaan. Succesvol toneel dat niet alleen amuseert, maar de vinger subtiel of soms pijnlijk hard op de wonde legt. Je zou toch zeggen dat ze daarvoor in de rij staan. Graag ontvang ik reacties van politici die het gezien hebben. Of hebben jullie het te druk? Bij sportwedstrijden zie ik jullie wel zitten.
Vorig jaar speelden we met Toneelgroep Amsterdam in Parijs een voorstelling van Ingmar Bergman in een theater buiten Parijs, twintig minuten met de metro. Na afloop werd er op de kleedkamerdeur geklopt. De Franse minister van Cultuur kwam ons even feliciteren met de mooie voorstelling waar ze van genoten had. We dronken een glas op de uitwisseling van onze culturen en ze benadrukte nogmaals hoe belangrijk het voor Frankrijk was dat wij daar speelden. Mijn bek viel open.
Dit is de column van Gijs Scholten van Aschat uit het laatste nummer van Scenes. Dit nummer lezen?. Scènes thuis ontvangen? Word abonnee!
Foto: Jan Versweyveld
