Charismatische kannibaal in Kogelvis

Kogelvissen zijn in Japan een lekkernij, maar het eten ervan kan je verlammen en zelfs leiden tot de dood. In Kogelvis, de coproductie van Toneelgroep Oostpool en Bellevue Lunchtheater staat dan ook een knappe moordenaar centraal.

De voorstelling draait om Jeffrey Dahmer, oftewel ‘The Milwaukee Cannibal’, die in de jaren tachtig en negentig van de vorige eeuw jongens vermoordde en ze vervolgens wekenlang in zijn huis hield om seks met ze te hebben, ze te ontleden en uiteindelijk op te eten. Onder regie van Marcus Azzini en met vaak goede teksten van de debuterende Nick Bruckman wordt Dahmer echter niet als een moordlustige kannibaal neergezet, maar zien we juist de schoonheid en zijn zachte kant om zo zijn beweegredenen misschien iets beter te begrijpen. En te ontdekken waarom hij een van de eerste ‘celebrity serial killers’ werd, met vele fans die hem verafgoodden.

Jurriën Remkes en Sebas Berman, die samen Dahmer spelen, brengen zeker over wat de moordenaar heeft bewogen. Je voelt zijn wil om één te zijn met iemand, letterlijk, en de controle te hebben over een ander lichaam. De moorddaden die het publiek te zien krijgt en de daaropvolgende ontleding lijken echt voort te komen uit liefde, hoe bizar ook. Liefde voor de levenloze lichamen voornamelijk. Dahmer is na het drogeren zacht voor zijn slachtoffers en aanbidt hun bewusteloze en uiteindelijke dode lichamen. Je voelt zijn drive om alles van het lichaam in zich op te nemen. Maar tegelijkertijd ligt in de voorstelling te veel nadruk op die zachte, haast mooie kant van hem en wordt onvoldoende helder wat zijn aantrekkingskracht op de slachtoffers is.

De voorstelling wordt vooral gedragen door Thomas Cammaert. Hij speelt de zus van een van de nabestaanden, die wacht op haar broertje. Door haar onderbewuste kijken we mee naar het verhaal van de moorden. Dit wekt echter soms wel wat verwarring op. Cammaert speelt goed en leidt de overige acteurs door het stuk heen, maar lijkt op sommige momenten te veel een karikatuur. Maar de opbouw van het stuk is sterk. Waar bij het begin het publiek nog lachte om haar gedrag, heerste bij het slot, waarin hij vrijwel hetzelfde deed, complete stilte en bewondering. Toch voelt Kogelvis niet helemaal compleet omdat we weinig te weten komen over de beweegredenen van de slachtoffers om met Dahmer mee te gaan.

*** Kogelvis  - Toneelgroep Oostpool & Bellevue Lunchtheater, gezien op 24 september in Theater Bellevue in Amsterdam. Daar nog te zien t/m 15 oktober. www.lunchtheater.nl

Tekst: Léonie Sanders

 

Meer weten

Genre: