Als Pieter Derks over politiek praat, is dat grappig en leerzaam. Zijn achtste show Uit het niets is een aangenaam rijke avond vol intelligente humor.
Cabaret
De hoepels om doorheen te springen staan er, de titel Jannie The Show Dog hangt in felgekleurde neonlampen prominent boven de vloer en het zilveren glittergordijn voorspelt show en
Vanaf het eerste moment heeft woordkunstenaar Derek Otte door zijn open, ontwapenende uitstraling een grote gunfactor, maar zijn voorstelling blijft wat te veel aan de oppervlakte.
“Fifty is cool, fifty is hip!” Op het podium vier mannen van middelbare leeftijd, die zich al rappend aan het publiek presenteren als een soort boyband, inclusief ingestudeerd dansje.
En weer flikt hij het. Weer is hij uitermate origineel.
Nooit meer een mislukte voorstelling, dankzij het algoritme GPT-3. Aldus regisseur Leopold Witte in de programmakrant van De Speld Theater.
Tegen het einde zingt Richard Groenendijk een prachtig lied: Er stroomt altijd wat november door mijn bloed, een referentie naar zijn karakter dat zowel een lichte als een zware kant bezit
‘Omdat jullie nergens anders goed voor waren.’ Zo motiveert de vader het veelvuldige seksuele misbruik van zijn twee kinderen.
Ze is volstrekt authentiek, dingt niet erg nadrukkelijk naar de gunst van het publiek, maar windt de toeschouwers wel verbazend makkelijk om de vinger.
Briljant. Ook de derde revue van Alex Klaasen na Showponies 1 en 2 is in alle opzichten een fascinerend geheel van grenzeloze creativiteit.
Kirsten van Teijn had het op haar 28e allemaal: samenwonend met een leuke man en een prima leven. Maar toen ontmoette ze háár.
Zijn eerste show, Ultimatum, werd lovend ontvangen en nu is daar de langverwachte tweede van cabarettalent Alex Ploeg: Ego. Helaas is deze minder goed dan zijn debuutvoorstelling.
Pagina's
