4

Verpletterend Who’s afraid of Virginia Woolf van Dood Paard

En toch blijkt er hoop. Als we  bijna drie uur hebben gekeken hoe Martha haar George kleineert en kwetst tot in het diepst van zijn ziel en George dit opmerkelijk soepel  en vilein opvangt, is er enorm veel schade aangericht. Toch is het einde voor dit koppel niet onontkoombaar. 

Who’s afraid of Virgina Woolf van Edward Albee blijft, ook na de zoveelste opvoering, intrigrerend. Martha is de dochter van de rector van de universiteit en trouwde ruim twintig jaar geleden met George in de verwachting dat hij Paps zou gaan opvolgen. Maar George is nog steeds docent en niet eens hoofd van de faculteit. Martha beschimpt hem waar ze kan, drinkt voortdurend  en laat zich regelmatig plezieren door andere mannen. Om hun ellende de baas te kunnen, verzonnen George en Martha een kind. Als het jonge stel Nick en Honey op bezoek komt en George na een nacht met veel drank hun zoon dood verklaart, lijkt het huwelijk compleet gesloopt.

Ijzersterk is de kale enscenering van Dood Paard waarin nu eens niet banken en een dressoir met drank het toneelbeeld beheersen. Nee, de vier acteurs staan te praten op een lege speelvloer. Ook het realisme van klotsende ijsblokjes in whiskygkazen is verdwenen. Geen drank te zien in deze voorstelling. Het werkt uitstekend. Alle aandacht gaat zo uit naar de kracht van de taal. Die is verpletterend en krijgt extra dimensies in het spel, vooral bij de jonge docent Nick, een prachtrol van de excentrieke Gilles Biesheuvel. Maar ook Kuno Bakker en Manja Topper maken uiterst geloofwaardige personages van George en Martha.

Prachtig was na anderhalf uur het minuten lange zwijgen  als we al de nodige verbale uitbarstingen tussen Martha en George achter de kiezen hebben. Ook in de zaal zinderde de stilte. De afspraken over het niet spreken over hun kind zijn dan al lang verbroken door Martha. Het zal later George aanzetten tot de doodverklaring. Als de gasten uiteindelijk vertrokken zijn, daalt de rust neer op het slagveld. En is er wat hoop. Een heel klein beetje.

Gezien 10 mei 2013 in Amsterdam, Frascati. Daar nog op 11 mei - Waarschijnlijk wordt de voorstelling na de zomer hernomen. www.doodpaard.nl

Foto: Gerard Til

Meer weten

Genre: