Anne is een ingetogen ambachtelijke toneelproductie

De meest opvallende ingreep van scriptschrijvers Leon de Winter en Jessica Durlacher is de flashback constructie. Die vondst brengt  echter geen diepere laag aan in het verhaal dat op eendimensionale wijze verteld wordt. Bij  aanvang horen we Anne fluisteren dat ze droomt over Palestina. Dit verlangen klinkt opnieuw aan het eind, maar wordt niet uitgediept.

Als het toneel opent zien we Anne in Parijs, twee jaar  na de oorlog waar ze een jongeman ontmoet die uitgever blijkt te zijn. Anne vertelt hem haar boek en zo ontrolt zich het beroemde verhaal dat begint aan het Merwedeplein waar de familie Frank zich opmaakt voor het onderduiken. 

De verschrikkingen van de Jodenvervolging zijn niet zo dominant in het verhaal als in de toneelbewerkingen van het dagboek.  Anne belicht vooral de opgroeiende puber die vroegwijs  haar eigen plan trekt. De liefde voor Peter krijgt ruim baan alsook de moeizame verstandhouding tussen Anne en haar moeder. Dat Annes ouders  geen ideaal huwelijk hadden, wordt soms subtiel duidelijk. 

Regisseur Theu Boermans  koos niet voor zwaar aangezette dramatiek,  hoewel met name voor de pauze de violen soms sterk aanzwellen.  Decor en toneelbeeld lijken sterk op Soldaat van Oranje met schuivende panelen en projecties op groot formaat. Het stoelenplan is echter niet op een draaiplateau gezet zoals in de hangar in Valkenburg.  Imponeren doet het hyperrealistische decor wel, hoewel het eindeloos draaien van het Achterhuis wat geforceerd aandoet.  Deze  nieuwe vertelling is vooral ingetogen met de nadruk op goed uitgevoerd, ambachtelijk toneel  met een sterke Rosa da Silva als Anne.

Auteursrecht Achterhuis vervalt

Binnenkort vervalt het auteursrecht op Het Achterhuis, de dagboeken van Anne Frank. De Anne Frank Foundation in Basel wilde graag nog een keer uitpakken alvorens iedereen met dat materiaal aan de haal kan gaan.  Met deze nieuwe voorstelling hoopt producent Imagenation vijf tot tien jaar Anne te kunnen presenteren in Amsterdam.  Feit blijft dat de iconische aantrekkingskracht  van Anne Frank groot is, vooral buiten Nederland.  Voor toeristen is een combinatiebezoek aan de Prinsengracht en het IJ met slimme verkooptrucs zeker kansrijk.  Ook lonkt Imagenation naar West End en Broadway. 

Of  de torenhoge ambities  rond Anne waargemaakt zullen worden, blijft de vraag.  Met een supersnel gebouwd theater speciaal voor deze voorstelling en negen vertalingen beschikbaar op een tablet met oortelefoon, dwingt het fenomeen meer respect af dan de voorstelling  zelf. 

De onvermijdelijke vergelijking tussen Anne en Soldaat van Oranje pakt niet gunstig uit voor Anne.  Het eerste deel is traag en de voorstelling is braaf en niet spectaculair, maar daar leent de inhoud zich dan ook niet voor.  Prachtig is wel het grootse slotbeeld dat te mooi is om hier te beschrijven. 

*** Anne, gezien op 8 mei in Theater Amsterdam

Foto: Kurt van der Elst