3

Husbands and wives is goed nagespeelde film, maar waarom?

Wie van Woody Allen houdt komt in deze regie van Simon Stone bij Toneelgroep Amsterdam ruimschoots aan zijn trekken. De toneeladaptie van de film uit 1991 is stilistisch ook enigszins cinematografisch van opzet, vooral omdat er een spiegelwand in het decor is opgenomen. Alles wat zich daarachter afspeelt is de buitenwereld. Het is goed voor enkele prachtige beelden.

Dat de bejubelde Stone een zeer bekwaam regisseur blijkt ook uit deze voorstelling zonneklaar. De acteurs zijn zonder uitzondering ijzersterk en de scènes lopen soepel in elkaar over waarbij tijd en plaats voortdurend wisselen maar nooit tot onhelderheid leidt. Mooi is ook dat het toneelbeeld verschillende plekken bevat waar beurtelings scènes te zien zijn. Grappig is dat spelers in het publiek blijken te zitten en soms doen alsof ze geen personage zijn. Het is inmiddels een beproefde truc die vaak leuk is maar in Husbands and wives zijn de interventies vanaf de tribune- overigens soms ook tegen bezoekers op die tribune-  soms wel erg schreeuwerig.

De dialogen over stellen die uit elkaar gaan, hun huwelijk analyseren en proberen te redden dan wel echtelieden die nieuwe liefdes onderzoeken zijn grappig en intelligent maar soms ook flauw en bovenal heel erg Woody Allen. Geneuzel wordt afgewisseld met pijnlijke inzichten die echter ook soms behoorlijke platitudes lijken.

De inhoud van de film is vrij getrouw weergegeven in deze toneelbewerking. Dat moet van Woody Allen. Niet zo heel erg, maar het maakt deze voorstelling toch wel enigszins gedateerd. Dat roept dan de vraag op waarom een jonge bejubelde regisseur als Simon Stone meende te moeten kiezen voor dit werk van Woody Allen. Husbands and wives is een goed nagespeelde film, maar waarom?

Husband and wives – Toneelgroep Amsterdam, gezien op 19 juni in de Stadsschouwburg, daar nog t/m 26 juni, herneming na de zomer in Amsterdam, tournee januari-maart 2017

Tekst: Jos Schuring, foto: Jan Versweyveld

Meer weten

Genre: